SVO

Amaitzen genuen atzoko sarrera esánez ze:

BEHAGHEL'S SECOND LAW: That which is less important (or already known to the listener) is placed before that which is more important (or unknown) ... Old concepts are placed before new. [Horn, 2022:118]

Hortxe daukagu progresibitate rhematikoa, non informazioa abiatzen dén ti kontextualena, ezagunena (beharrezkoa balitz) eta amaitzen den an helburuzko informazioa, informazioa bera, non hiztunak bildu nahi izanen dú bere expresibitatea. Eta orain ere, galdetu behar dugú (nola an [2485]): nóla ordenatuko genituzke optimoki esaldiko hiru elementu nagusiak (S, V eta O) aráuz printzipio informatibo hori?

Ba, argiki, aurrena kokatu beharko litzaké S, zein dén hiruetarik thematikoena (gutxien rhematikoa), gero kokatuko litzaké A aditza, zein den elementu rhematiko bat baina gutxio rhematikoa zein azken elementua: O objetua, zein dén elementu tipikoki rhematikoena. Hau dá SVO. [2572] [>>>]