Aditz-forma sinpleagoak: "jat → ballat (= balitzat)", "jatzu → ballatzu (= balitzazu)", "jako → ballako (= balitzako)", "jaku → ballaku (= balitzaku)",... (Oñati)

Pasatuz berriro ki gaia on aukerako aditz sinpleagoak, zein tenporalki utzi genuen an #2582, gogora daigun hango taulatxo hau:

Hortaz, gogoratzen dugú atzoko adizkiak:

jat → jatan → balitzat → litzat (aldaera: litzakit)

jatzu → jatzun → balitzazu → litzazu (ald.: litzakizu)

jako → jakon → balitzako → litzako (ald.: litzakio)

jaku → jakun → balitzaku → litzaku (ald.: litzakigu) 

jatzue → jatzuen → balitzazue → litzazue (ald.: litzakizue)

jake → jaken → balitzake → litzake (ald.: litzakie)

Denak ere erabilgarri kin objetu singularrak eta pluralak. Deus ez berririk azpin eguzkia.

Eta denak ere berdinak an baldintza-ondorioak (salbu, jakina, an "ba-" partikula: balitzat → litzat). 

Gaurkoan esan nahi genuke ze baldintzetan ere existitzen dira forma sinpleagoak, non oso akoplatzen dirén orainaldiko formak. Ikus Oñatiko erabilera hauek ("Oñatiko euskeria", 2014, ganik Roberto Altuna, Kepa Elortza, Koldo Zumalde): 

nondik adaptatuko genituzke honako formak:

jat → jatan → ballat (= balitzat)

jatzu → jatzun → ballatzu (= balitzazu)

jako → jakon → ballako (= balitzako)

jaku → jakun → ballaku (= balitzaku) 

jatzue → jatzuen → ballatzue (= balitzazue)

jake → jaken → ballake (= balitzake)

Esan nahi baita:

jat → ballat

jatzu → ballatzu

jako → ballako

jaku → ballaku 

jatzue → ballatzue

jake → ballake

Sinple-sinple, eta euskara hutsa. [2874] [>>>]