Erabilera horien ostean, nórk esan leike ze estruktura hori ez da apartenitzen ki euskara?

Genioen atzo ze, "apartenitu" aditzaren erabilera transitiboa ("apartenitzen dut") ez dela, antza, hain zaharra nola bere kide intransitiboa ("apartenitzen naiz"): nik behintzat ez dut aurkitu erabilera horren testigantza zaharragorik zein 1977ko dokumentua titúlatzen "Literatura" (Udako Euskal Unibertsitatea), zeinen arduraduna litzakén Ibon Sarasola:

Guk dakigula, hor barruan genuké "apartenitu" aditzaren lehenego erabilera transitiboa:

Urte bat geroago, 1978an, Atxaga-k baliatuko dú aukera transitibo hori noiz, azpi goitizená "Pott bandako apatrida", idatziko zuén ondokoa an lehenengo zenbakia on Pott aldizakaria ("Poema liburu baterako hitzaurregai bat"):

Literatu pila bat, txar askoak, erori zaizkigu —izurrite baten moduan— alderdi politiko konkretu bati apartenitzen zutelako, edo ziotelako. [Atxaga, 1978, azpi goitizená "Pott bandako apatrida"]

Hori litzake bigarren erabilera transitiboa, non Atxaga-k erabiltzen duén hala laguntzaile ez-datiboa (zutelako) nola-ere datiboa (ziotelako).

1983an Joseba Sarrionandia-k ere erabili zuen aditz hori an bere "Narrazioak":

Kantuan zetozen, eta soldadu zuhurrenak ez ziren okertu beren bapateko irudipenetan: alegrantzia hark erabat zoraturiko batzuri apartenitzen zion. [Sarrionandia, 1983]

Erabilera horien ostean, nórk esan leike ze estruktura hori ez da apartenitzen ki euskara? [848] [>>>]