Qadoury (2014): "The communicative strategy found in SVO word order can be considered listener-oriented, because the speaker or writter considers more important that the message is clear to the hearer ..."

Irakur daigun ondoko textua, hartua ti artikulu bat ga Ali Qadori (2014) non autoreak aztertzen ditú zenbait eredu sintaktiko zein diren erabiltzen an inglesa ("A Stylistic Study of Patterns of Fronting and Postponing in Charles Dickens' Hard Times"):

Esan nahi baita ze ordena markatua erabilzen da afin lortu helburu komunikatibo partikular bat, normalean baliátuz intonazio berezi bat (harago ti azentu neutroa):

The marked word order is applied to achieve a particular communicative purpose (e.g. to emphasize a sentence element) or in questions, and is often accompanied by a change in intonation. [Ali Qadoury, 2014]

bitartean-ze ordena ez-markatua erabiliko da an esaldi deklaratibo arruntak non ez den existitzen helburu komunikabo partikularrik salbu emátea informazioa ahalik eta argien eta hobetoen, eta non ez den erabiltzen intonazio berezirik, baizik intonazio neutroa (kin azentu neutroa). Adibidez azken esaldi hori emana da an ordena SVO ez-markatua, zeren nire intentzioa ez zen ematea inolako indar berezirik ki inolako elementurik, baizik sinpleki joan ematén informazio konplexu samar bat an modu artikulatu eta ahalik eta ulergarriena bilátuz helburu informatibo hutsa:

... a declarative clause with [subject-verb-object] word order ... The communicative strategy found in SVO word order can be considered listener-oriented, because the speaker or writter considers more important that the message is clear to the hearer than his/her necessity of communication. [Ali Qadoury, 2014] 

Zeren, nola genioén duela justuki bi urte an gure sarrera titulatzén: "Kezka ez da izaten nabarmenki markatzeá esaldiko sintagma bat"):

Orohar, ordena diskursibo orekatu-potentean, kezka ez da izaten nabarmenki markátzea esaldiko sintagma bat gain beste guztiak, zein geldituko lirakén ondo apalduak. Ez, kezka izaten dá ondo islátzea progresio informatiboa an modu jarraitu, koherente eta ahaltsua, abiatuz ezagunenetik eta amaituz ezezagunenean, ulertzen delarik ze lehenagoko sintagmak daudé hor afin prestátu geroko (eta bereziki bukaerako) sintagmen eraginkortasun informatibo eta espresibo betea. Hori dá mezuak ulertzeko klave progresiboa, klave potentea, klave potentziatzailea. [Balbula, 2017]

Bestalde, jada eman genuen definizio teknikoago bat on ordena neutroa an gure sarrera deitzén "Defini dezagun ordena neutroa":

Gure burua mugatuz ki gaztelania eta euskara, daukagu ze bai gaztelanian eta bai euskaran bádira ordenák ze ametitzen dutén irakurketa neutro bat (ametitzen duté foku zabala, esaldi osokoa edo predikatu-mailakoa, eta baita argumentu mailakoa ere), eta beste ordena batzúk ze soilik ametitzen dutén interpretazio estuago bat, gutxio neutroa (barka erlatibizazioa), non báden (exklusiboki) foku estua, galdegaia. Eta gauza da ze, definizio zehatz hori erabilita, bádira ordena neutroak an gaztelania eta euskara.

Alegia, ordena neutroa litzaké konpatiblea kin irakurketa orokor ez-fokalizatu bat, bitárten ordena ez-neutroa soilik litzake konpatiblea kin irakurketa fokalizatua, gutxio orokorra, markatuagoa, berezituagoa, kontextualagoa, eta gehienetan ere, prosodikoki nabarmenduagoa.

Ideia zentrala da ze ordena neutroa dá orokorragoa. [⇶]