Gerora, hikako 2. personako forma horietan ere joanen zirén sartzen forma pluralak kin esangura singularra, tipìkoki adizki maskulinoetan lehenago zein femeninoetan.

Atzokoan bukatzen genuén gure sarrera esanez ze: 

Gerora, hikako 2. personako forma plural horietan ere joanen zirén sartzen forma pluralak kin esangura singularra, tipìkoki adizki maskulinoetan lehenago zein femeninoetan.

Horren inguruan gogoratu nahi genuke beste sarrera hau ere:

• Atzoko "dostat (deuat)" horretan, "s" hori dá jatorri pluralekoa, eta lehenengo "t" hori betegarri epentetikoa

Genioén atzo ze ...

... "deuat/deutzat" bikote regularra uler liteké nola "hiri (mask)" eta "hari", halan-ze akaso anbiguetate horrek lagunduko zuén leku batzuetan aukeratzen "hiri deuat" oposatua ki "hari deutzat > deutsat" (baita egonen zirén "hari deukot", zeinen zentzu datiboa joan zén galtzen, eta "hari deutzot > deutsot", zein akaso leku batzuetan oso gutxi erabiltzen zen, edo ez zen erabiltzen).

Eta atzo ere ikusi ahal genuen nóla Antzuolan bái sartu dela jatorri pluraleko "-z- > -s-" hori an "hi"-ri zuzendutako forma objetu-singularrak (adizki horiek berdin erabiltzen dirén an plurala eta singularra), nahiz soilik an erabilera maskulinoa: "dostat/donat", bitarten Plazentzian orobat sartzen hasi da an femenino singularrak ere (suposatzen dugu ze bidéz betiko analogia):

Esan nahi baita ze Antzuolan genero femeninoa mantendu dá an bere forma singular regularragoa eta ustez zaharragoa (gabé "-z- > -s-", zein bái sartu den an maskulinoa: "dostat/donat"), bitárten, ezberdinki, Plazentzian adizki femenino pluralak sartu dira an erabilera objetu-singularra ere: "donat/dostanat" (pluralean soilik "dostanaraz").

Ohar gaitezen ze forma maskulino regular plurala izanen litzaké "deutzat/deutsat" ("dotzat/dotsat"), baina nola forma hori jada hartua baitzén an 3. personako "hari" singularra, akaso desanbiguatzearren, sortu dá "deuztat/deustat" ("dostat"), zein libre baitzen. 

"deuztat/deustat/dostat" horretan, agertzen zaigu jatorri pluraleko "-z- > -s-" hori, eta haren ostean "-t-" bat ("dostat"), zein kasu horretan dén betegarri epentetiko hutsa.  Berriro ere gure "-t-" epentetiko zaharra.

Bai, herenegungo adibidean ere (Lekeitiokoan) arinago sartzen ari zen "-s-" pluralgile analogikoa an adizki maskulinoak ("deusk") respektu femeninoak ("deuná"). [>>>]