Altubek ez zuen zabaldu ki aditzak bere reflexioa burúz esapide prepositiboak

Ikusi dugu nóla Altubek, denborarekin, aski flexibilizatu zuen bere jarrera respektu esapide prepositiboak nola "zein" edo "zeren", konturatuaz ze halako baliabide sintaktikoak zirén lagungarriak, argigarriak eta beharrezkoak ki garatu hizkuntza. Zentzu horretan, oso azpimarragarria iruditzen zait berriro gogoratzea ze Altubek berak erabiliko zituen zenbait esapide prepositibo an modu berritzailea, erakutsiáz, alde horretatik, sensibilitate sintaktiko garatzaile handia eta jarrera proaktibo ez txikiagoa.

Baina gauza da ze Altuberen jokaera garatzaile proaktibo bezain ezezagun hori ez zen zabaldu ki alde guztiak e sintaxia, halatan ze Altubek jarraituko zuen defendatzen bere lege sintaktiko nagusia, bere legea e galdegaia, artio bere azken idatziak (ikus "Euskerari buruz", publikatua an "Euskera" aldizkaria an 1960). Hala da: Altubek ez zuen zabaldu ki aditzak bere reflexioa burúz esapide prepositiboak (eta bázela hor evoluzio bat), eta hola, jarraituko zuen defendatzen bere galdegai-legea (berak ezarria):

La regla establecida en este Capítulo (la única obligatoria en euskera en cuanto al orden que deben seguir los miembros de la oración) nos fuerza solamente, como se ha repetido, a colocar el miembro nominal inquirido, inmediatamente antes del verbo;... [Altube, Erderismos, 1929:18]       

Horko miembro nominal inquirido dá galdegaia. Baina ⇶ Problema ez da Altube. [⇶]