Anbiguetatea vs inkoherentzia

Esaldi bat anbiguoa litzaké noiz izan ahal duén interpretazio bikoitza (edo hirukoitza...). Honela definitzen du Euskaltzaindia-k:

anbiguo
adj. Bitarikoa, bi esanahi edo gehiago dituena, bi azalpen edo gehiago onartzen dituena. Filosofiako saio edo idazlanetan termino anbiguorik ez erabil, bakoitzak testua bere erara ulertzeko arriskua baitago.

Ikus dezagun, adibidez, ondoko esaldia, zein Txopi-k ekárrí zatio izán interpretazio bihurria:

Urgulleko barruti militarrean sartzeko ate nagusia da Begiratokiko Gotorlekua.

Eta gauza da ze, aplikatuz galdegai-legea, ezin liteke esan ze hor exístitu anbiguetaterik (ez informazionala, ezta pragmatikoa ere), nahizta, halere, askoz zailagoa izán bere interpretazioa ezez bere kide inglesa, horrek emanik ere informazio gehiago (nola gertatzen den, halako kasuetan, ez-gutxitan).

Zergátik hori? Zergatik hor existitzen da inkoherentzia: inkoherentzia sintaktikoa, inkoherentzia informatiboa, inkoherentzia interpretatibo-expresiboa, hala nola ere arazo digestiboa:

• Arazo guztiak joan ohi dirá batera
• Inkoherentzia, berranalisia, berrirakurketa, inefektibitatea

Inkoherentzia dá lokalagoa zein anbiguetatea, zeren finean, esaldia berrirakurriz, dudak resolvitu egin daitezke (bitárten anbiguetatea ez da resolvitzen, nahiz irákurri mila bider), baina bere efektuak, bere etengabeko efektuak dirá ikaragarri gaiztoak.

Inkoherentzia dá, gainera, oinarrizko berezko arazoá on sintaxi buruazkena. [629] [>>>]