Gibson (2016): "The DLM [Dependency-Length Minimization] hypothesis is that language users prefer word orders which minimize dependency length."

Eskerrik asko Bittor zatio bidali artikuluá titulatzen "Introduction: In Search of a Basic Unit of Spoken Language: Segmenting Speech", zein jada irakurtzen nagoen. Mintzatuko gara horretaz.

Eta eskerrik asko Gilen zatio bidali artikuluá titulatzen "Universals of word order reflect optimization of grammars for efficient communication" idatzia ga Hahn, Jurafsky eta Futrell (2020), non autoreek aztertzen dituzten munduko hainbat sintaxi respektu euren efizientzia komunikatiboa. Artikulu horretan erabiltzen da aski neurri sofistikatua ki neurtú aipatutako efizientzia komunikatiboa (aztertuko dugu neurri hori), baina, autoreek aipatzen dutenez, báda neurri horren aurrekari moduko bat, eta hau aski sinplea: "Dependency-length minimization" (DLM), non jotzen baita nola efizienteagoa ordena hurá non minimotzen diren distantziák arten buruak eta euren osagarriak:

Hobeki ulertzeko nóla neurtzen diren dependentzi distantzia horiek ikus ondorengo pasartea aterea ti "Information processing and cross-linguistic universals" (Gibson, 2016), non ari dén Futrell bera ere:

Hor, oso argi ikusten dugu arazo handi bat: berdin batzen dituztela buruetatik aurrerako distantziak eta buruetatik atzerako distantziak; eta orobat ikusten dirá halako elementu problematiko gehiago ere, nahiz ez hain oinarrizkoak. Aipatuko ditugu puntu horiek, baina orain soilik azpimarratu nahi dugu planteamendu orokorra: nóla autoreak konsideratzen duten ze hizkuntz erabiltzaileak nahiago dituzte ordenák non dependentzi distantzia horiek minimotzen diren:

The DLM [Dependency-Length Minimization] hypothesis is that language users prefer word orders which minimize dependency length.

Justuki bide horrexetatik doa gure analisia ere. Hortik doa sakoneko arazoa. [⇶]