Gure ikuspegitik, "ekarren" adizkia zén sinpleki OVS aktibo bat kin O rhematikoa, eta ez pasiboa, zein den estruktura sintaktiko bat zeinen helburu pragmatikoa izaten den themátizatzea objetua

Zioen Josu Lavin-ek atzo:

ZEKARREN = zen + kar
: era traído/a por él/ella
NOR-NORK hura hark  [Josu Lavin]

egínez interpretazio pasibo bat, non guk soilik ikusi ahal dugun OVS ordena aktibo zahar-fosildu bat non O dén rhematikoa nola izaten den an forma aktiboak, eta ez thematikoa (sujetu agente bihurtua) nola izaten den an pasiboak:

• sagar ekarren  ("sagar" da objetu rhematikoa)   (OVS)

non:

ekarren  =  ∅ - e - kar - ∅ - ∅ - (re)n    

eta non:

• ∅: hortxe doa 3. pertsonako objetu rhematikoa: sagar
  

• -e-: iraganeko marka

• -kar-: aditz erroa
  

• ∅: ez da agertzen "(t)za" ustezko modifikatzaile advervial zaharra, ez da agertzen pluralitatea.
  

• ∅: 3. pertsona singularreko sujetua.

•  -(re)n: iraganego marka ere (finean "-n" inesiboa).

Gure ikuspegitik, "ekarren" adizkia zén sinpleki OVS aktibo bat kin O rhematikoa, eta ez pasiboa, zein den estruktura sintaktiko bat zeinen helburu pragmatikoa izaten den themátizatzea objetua. 

Bestalde, "zekarren" formaren hasierako "z-" hori geroago itsatsiko zen an hizkera batzuk, baina forma zaharragoa izango litzaké "ekarren/ekarran", gabé "z".