"Euskararen garabideak" (2002) dá lehen euskal liburua non kokatzen dén euskararen garapen sintaktikoa barnén markoa on garapen komunikatibo universala. Errepikatzen dugu: garapen komunikatibo universala

Bide batez ere, esan daigun ze Julian Maia-k (2028) halaber aipatzen dú gure 2002ko "Euskararen garabideak an bere atzoko artikulua:

Hona ekarpen adierazgarri batzuk, bertzeak bertze: Zubimendi & Esnal, 1993; Hidalgo, 1995, 2002; Garzia, 1996, 2014; Alberdi & Sarasola, 2001; Rubio, 20023; EHAA-IVAP, 2005; Berria, 2006; Kaltzakorta, 2007, 2012; Aristegieta, 2009; Esnal, 2009; Amuriza, 2010, 2012; Euskaltzaindia-Esnal, 2011; Agirre, 2012, 2013; Sarasola, 2016... Aipatu ekarpen horiek guziak aintzat hartuta, erran daiteke bilakaera gertatu dela eta gertatzen ari dela hitz-ordenaren auzian: Erderismosen ageri zen ereduak izanen zuen nagusitasuna XX. mendearen amaiera aldera arte, baina gaur egun puntu batzuetan bederen eztabaidatua izatera pasatu da, bertze irizpide batzuk ari baitira agertzen. [Maia, 2018:331]

Gaur soilik azpimarratu ze "Euskararen garabideak" (2002) dá lehen euskal liburua non kokatzen dén euskararen garapen sintaktikoa barnén markoa on garapen komunikatibo universala. Errepikatzen dugu: garapen komunikatibo universala. [2642] [>>>]