Ezin dut bestela imaginatu etorkizun zoriontsu bat

Gaurkoan amaitu nahi nuke erántzuten ki Javier-en komentario hau (gogoratu [1], [2620], [2621], [2622], [2623], [2624] eta [2625]):

Nire proposamena (ezjakin batena):

III. HEZKUNTZA-MINTEGIA ETORKINEKIN

"Euskara orain" liburua irakurtzen ari naiz. Hizkuntzak, gero ta errezenak, hainbat hobe; baina zure euskara berri/zahar hori aldrebesa iruditzen zait. Ki, ti, i, e... Nik uste soberan dakizula ezinezkoa dela jendeak horrela hitz egin dezala; eta, baita, inork, zu zeu salbu, idatz dezala (Krutwig datorkit burura). Zure jakinduriak (guztiz txundigarria) fruitu hoberik eman dezake, nire uste apalean.

Miresmenetik diotsut eta barkatu atrebentzia.

Eta hor, Javier, esan behar dizut ze guztiz oker zabiltza, ezin okerrago. Nire ustetan, ez dateke duda handirik ezen helduko da eguna non erabiliko dirén euskararen desdobalmendu sintaktiko naturalak, sinpleki zeren desdoblamendu horiek euskara baitira eta ez baitut ikusten batere arrazoi logikorik ki ez erabili euskararen mekanismo eta baliabideak noiz ematen dituztén emaitza guztiz potenteak eta, gaur egun, are ezinbestekoak, hemen eta Japonian. Akaso ez gaur, akaso ez bihar, baina, lasai, helduko da eguna, heldu behar da eguna, zeren, dakiguna dakigula, nik bederen ezin dut bestela imaginatu etorkizun zorintsu bat. 

Eta justuki gure hizkuntzalariek, ulertuz egoera, lagundu beharko luketé burútzen lan ezin politago hori. Halaxe genioén an gure "Euskararen garabideak" (2002):

Esan gabe doa, gure filologoek aipatu garabide horietatik lagunduko bagintuzte, hots euskarak inoiz baino argiago erakusten dituen ahulezia eta gabezia komunikatiboak estaltzera dedikatuko balituzte euren talentuak (erruak Herriari leporatuz ibili beharrean) askoz hobe; izan ere hortxe bai dagoela euskalgintzak gaur egun duen zinezko erronka printzipala. Zeren, euskara ez da garatu gabe normaldua izanen, inon ere. Areago, dakiguna dakigula, ezin dut imajinatu etorkizuneko mundu zoriontsu bat non “normalki” mintzatzen diren hizkuntza guztiak garatuak ez diren. Baina ez nadin luza abiaburu honetan. Soilik esan, puntu honetaz, liburu hau euskarari zor zaion garapena emateko aldarria edo manifestua dela, eta euskararen bidetik munduan garapen beharrean diren hizkuntza guzti-guztientzako ere berdin balio duela.  ["Euskararen garabideak", 2002]

Nik bederen, Javier, ezin dut imaginatu. Akaso ez gaur, akaso ez bihar, baina helduko da eguna. [2659] [>>>]