J.L. Ormaetxea (2006): "... ez da oraingo ezaugarri bat, aspaldikoa baizik."

Aurreko sarreretan ikusi dugu nóla Aramaion eta Debagoienan ez den egiten objetu-komunztadura plurala, halan ze batek pensa lei ze erabilera hori izan ahal da berria, esan nahi baita azken urteotakoa, eta akaso sortua zatio eragina on gaztelania, gehiago zein jarráituz euskararen beraren barne-tendentzia evolutiboak (argi gera bedi ze, hala balitz ere, horrek ez lioke bide horri kenduko batere interes funtzionalik).

Puntu horretaz, ikus zér dioskun Jose Luis Ormaetxea-k an bere jada aipatutako tesi doktorala titúlatzen "Aramaioko Euskara (azterketa dialektologikoa)" (2006:299) burúz Aramaioko eta Debagoieneko euskara:

Beraz, ez da oraingo ezaugarri bat, baizik aspaldikoa, halan ze, askoz gehiago hurbildu beharko gintzaiokén ki hipotesia on barne-evoluzioa. Ormaetxea-k, hor, aipatzen dú Zuazo eta Badihardugu (2002), referitzen baitá ki liburu bat titúlatzen "Deba ibarretik Euskararen Herrira", non irakur daikegún (2002:91-92):

Baten batek besterik pentsau leiken arren, hau kontuau ez da azken urtiotako gauzia, antziñako izkribuetan be halantxe agertzen da eta: 1562. urteko Dictionarium linguae cantabricae-n, esate baterako. Alderdi honetan, betikuak eta bidezkuak dira era honetako esaldixak:

sagarrak emon dotso
sagarrak gustetan jako
sagarrak dakar poltsan
gauza danak daki

[Koldo Zuazo eta Badihardugu Euskera Alkartia, 2002:91-92]

Koldo Zuazo-k eta Badihardugu Euskera Alkartia-k diotenez, aukera horiek dirá betikuak, eta, jakina, guztiz bidezkuak. [896] [>>>]