J.L. Ormaetxea (2006): "...ez da oraingo ezaugarri bat, aspaldikoa baizik."

Aurreko sarreretan ikusi dugu nóla Aramaion eta Debagoienan ez dén egiten objektu-komunztadura plurala, halan ze batek pensa leike ze erabilera hori izan ahal da berria, esan nahi baita azken urteotakoa, eta akaso gehiago sortua zatio eragina e gaztelania ezez jarraituz euskararen beraren barne-tendentzia evolutiboak (argi gera bedi ze, hala balitz ere, horrek ez lioke bide horri kenduko batere interes funtzionalik).

Puntu horretaz, ikus zer dioskun Jose Luis Ormaetxeak an bere jada aipatutako tesi doktorala titulatzén "Aramaioko Euskara (azterketa dialektologikoa)" (2006:299) buruz Aramaioko eta Debagoieneko euskara:

Beraz, ez da oraingo ezaugarri bat, baizik aspaldikoa, halan-ze, askoz gehiago hurbildu beharko gintzaioke ki hipotesia e barne-evoluzioa. Ormaetxeak, hor, dú aipatzen Zuazo eta Badihardugu (2002), referituz ki liburu bat titulatzén "Deba ibarretik Euskararen Herrira", non irakur daikegu (2002:91-92):

Baten batek besterik pentsau leiken arren, hau kontuau ez da azken urtiotako gauzia, antziñako izkribuetan be halantxe agertzen da eta: 1562. urteko Dictionarium linguae cantabricae-n, esate baterako. Alderdi honetan, betikuak eta bidezkuak dira era honetako esaldixak:

sagarrak emon dotso
sagarrak gustetan jako
sagarrak dakar poltsan
gauza danak daki

[Koldo Zuazo eta Badihardugu Euskera Alkartia, 2002:91-92]

Koldo Zuazok eta Badihardugu Euskera Alkartia-k diotenez, aukera horiek dirá betikuak, eta, jakina, guztiz bidezkuak. [⇶]