Aukerak, aukerak, aukerak... aukera funtzionalak an euren funtzioa

Zioén Txopi-k atzo:

Barkatuko didazue nire ignorantzia baina noiz nintzen txikia genuen erabiltzen aditza an oso modu praktiko, xinple eta eraginkor:

- Berari emateko
- Zuk gu etxera ekartzeko
- Nik zuek ikusteko
- ...

Edo besterik gabe: emateko, ekartzeko, ikusteko... zeren kontestuak esaten digu zein den subjektoa ta objektoa.

Bai, eta justuki horregatixe genioén hemen ze:

Aditzaren arazo nagusia ez da, inondik inora, bere osaera, baizik bere kokapena (galdegaiaren legea), zein den puntu kruziala (hala nola sintaxi buruazkena, oro har).

Gauza da ze existitzen dirá aukera ez-jokatuak ki evítatu, hala nahi bada, ia edozein aditz subordinatu jokatu. Eta aukera horiek urrezkoak dira, eta landu behar dira (adibidez lánduz baliabide burulehenak) eta záindu eta... Bai, dudagabe, oso eskura egon beharko dira halako aukerak. 

Baina, aditza jokatuta ere, báda aukera ki ez egín aditz-konkordantzia datiboa edota objektu-konkordantzia pluralak. Horiek ere dirá aukerak, beste aukera batzuk, ondo inportanteak ere, zein behar diren baloratu, landu, zaindu...

Eta azkenik, tratamendu bat eman behar zaie ki, adibidez,"nor-nori-nork" paradigmak (aukeran egonik ere), zeinentzako ez diren bilatu behar hain justu paradigma zailenak, baizik paradigma funtzionalak an euren funtzioa, afinda izan daitezén, noiz nahiago, beste aukera real bat barné erreminta-kutxa bat oparoa eta ondo landua, non denetarik dagoen. [886] [>>>]