Akaso ezin da dena batera egin, eta joan behar da gradualki

Zioen atzo Txopi-k:

Nik jarriko nuen denak singularrez. Alde batetik geyo xinple eta bestalde geyo motz.

Dudagabe, hori ere aukera bat da. Horren inguruan, ikus ondorengo pasartea ti gure idatzia titúlatzen "Buruz hizkuntzen garapen sintaktiko-diskursiboa" an "Hizkuntzen berdintasun komunikatiboa: mitoa ala errealitatea?" (Mendizabal, 2014:109)]:

Estruktura horretan aurreratzen dá aditz laguntzailea afin adiárazí ergatibitatea on bere aurreko subjektu aktiboa. Esan nahi baita ze:

..., dira kode konventzionalak zein duten jartzen hegoak ki komunikazioa...

dá berdin nola:

..., dira kode konventzionalak zeinek jartzen dituzten hegoak ki komunikazioa...

zein ez dabilen hain ondo nola lehenengoa (eta, jakina, hain ondo ez dabilena, ez da erabiltzen). Artikulu horretan, hauxe nioen burúz erabilera hori (2014:108):

Holako kasuetan, noiz laguntzailea aurreratzen zaión ki aditz nagusia (hala nola ki bere objetua), bereziki interesgarri dateké aditza singularrean ematea, zeren hiztunak, aditz laguntzailea emateko puntuan, akaso ez du oraindik guztiz erabaki bere objetuaren numeroa. Bestalde, horrela, "zein" erlatibo monosilabikoak izan leike funtzio ergatiboa ere.

Artikulu hartan erabili genuén objektu-konkordantzia singularra noiz ere aditz perifrastiko bat aurreratzen zitzaion ki bere objetua. Aukera ona da baina, akaso ezin da dena batera egin, eta joan behar da gradualki. [888] [>>>]