Nakagawa (2020): "Simulated public speaking is a type of speech where the speakers talk about everyday topics (...) Since the number of post-predicate elements is too small (...), they are excluded from the figures."

Mintzo ginen atzo gain material postverbalak an japoniera mintzatua, aipátuz liburuá ga Nakagawa titulatzén "Information structure and spoken Japanese" (nondik Bittor Hidalgok bidali bere pdf-a), eta justuki liburu horretan, Nakagawak ematen ditu datu batzuk buruz erabilera e halako elementu postverbalak an datu-base bát e japoniera mintzatua deitzén "Corpus of Spontaneous Japanese (CSJ)", non jasotzen dirá monologo mintzatuak ga persona ezberdinak kontatzén euren eguneroko kontuak. Ez dira beraz dialogoak, baizik monologoak non hiztunak espontaneoki mintzo diren gain topiko bat ("... a type of speech where the speakers talk about everyday topics...". Ikus ondoko aipua ga Nakagawa (2020):

Datu-base horretan, Nakagawa-k aztertu du zéin diren esaldietako elementuen posizioak respektu euren esaldiko aditza, non +1 dún adierazten elementu bat zein agertú justuki lehenago ze bere esaldiko aditza (hola +2, ...) eta non -1 dún adierazten elementu bat zein agertú justuki ondorenda bere esaldiko aditza (esan nahi baita, postverbalki), nola autoreak dioskun an ondoko aipua:

Gauza da ze, irakurri berri dugunez, grafikoan ez dira adierazi aditz-osteko elementuak zeren euren kopurua zén txikiegia ki egin edozein orokorpen. Hauxe da grafikoa:

Horretaz gaineratú ze, azterketa horretan, esaldiaren definizioa egon liteke hurbilago ti esaldi-kate moduko bat, nola Nakagawak dioskun:

Edonola ere, hemen azpimarratu nahi genuen nóla, japoniera mintzatuan ere, atzo aipatutako material postverbalak mugatzen dirá ia exklusiboki ki egokiera dialogatuak. [⇶]