Etxaide (1984): "Badago nahaste hontan zer pentsa."

Galdetzan genuen atzo:

Eta, "diozagula", zér da? akaso "*ezan"?, akaso *nin"?, akaso konbinazio bat arten "*ezan" eta "dio-" forma singularrak?

Eta Josu Lavin-ek erantzun:

diozagula horretan o aurreratu da "dio" adizquiaren eraguinez

Bai, itxura guztien arabera, "dio-" adizki-sorta singularra (ondo instalatua baitzen) hor berriro erakusten ari zén bere indar erakarle analogikoa arrén sortu forma subjuntibo batzuk zein, printzipioz ez ziren regularrak, Ikus daigun ondoko oinoharra te Yon Etxaide an bere "(e)za" aditz-erroa datiboko aditz-jokoetan autoreetan zehar" (1984:606):

Badago nahaste hontan zer pentsa. [Etxaide, 1984:606]

Bádirudi ze "diozan", "diozagun,..." formak izan zitezkén lehenengo forma tripersonalak zein hasi ziren ordezkatzen euren aurreko "egin" aditzeko forma tripersonalak ("degion", "degiogun"), eta, hasiera horretan, "dio-" adizki singularren analogiak eraginen zuén "diozan, diozagun" moduko formak. [>>>]