derauo > deraio > dereio > derio > deio > dio

Sarrera honetan genioén:

Hurrengo sarreretan saiatuko gara mantentzen ze bukaera horiek (kin "-i-" ordezta "-u-") sar zitezkén an "nork-nori-nor" tripersonal transitibo horiek bidéz analogia kin "nor-nori" bipersonal intransitiboak, alegia:

• zaio → deio

• zaizu → deizu

• ...

halan ze "-i-" hori ez da baizik gure betiko "-i-" prepositibo datiboa.

Eta nahizta existitu korrespondentzia aski orokor bat arten "nor-nori" formak eta "nork-nori nor" formak an euren "-u-" edo "-i-"ak, gauza da ze zubereran existitzen da azalpen fonetikoa (sinpleagoa zein analogikoa) ki azaldu korrespondentzia horiek, nola Josu Lavin-ek sugéritu hemen:

derauo = > dereio
au = > ei 

halan ze atzoko ibilbide fonetiko partziala:

• (hark hura hari) dereio/deio → dio (bidéz bilakaera fonetiko hutsa)

osa litekén kin lehenagoko ibilbide partzial bat, fonetikoa ere:

• derauo > deraio > dereio

zeren, nola Koldo Zuazo-k jasotzen duén an bere "Euskalkiak" (2014), zubereran:

...-au- diptongoa -ai- izatera aldatu da...[Zuazo, 2014:150]

halan ze izanen genuké:

•  derauo > deraio

eta hortik "dereio", osatuz kate fonetiko osoa:

• derauo  > deraio >  dereio > derio > deio > dio (>do)

zeinen amaiera aldera dugún "dio" forma. Dena fonetikoki, sinpleago.