Hizkera zentraletan: derauo > dirauo > diuo > dio

Aurreko sarreretan ikusi dugu nóla ekialdeko "hark hura hari dio" forma atera ahal dá ti "hark hura hari derauo" regularra:

• derauo > deraio > dereio > derio > deio > dio

eta beste sarrera batzuetan ikusi genuen nóla mendebaldeko "hark hura hari deutso" forma atera bide zén ti versio objetu-plurala e "hark hura hari derauo", zein dén "hark haiek hari derautzo":

• derautzo > deutzo > deutso

noiz adizki objetu-plural horiek joan zirén erabiltzen arrén adierazi objetu singularrak:

• ... non, gure analisian, "deutso" singular horren jatorria izanen litzaké justuki "de(ra)utzo" plurala, reinterpretatua nola singularra

Horrek guztiak sugeritzen dú batasun handia an euskal aditz laguntzaile tripersonala, zeintan ez genuke behar "eutsi" erroa ezta akaso "*nin" erroa ere ki azaldu paradigma osoa an hizkera guztiak. 

Hori hala izan dadin, azaldu beharko genuke nóla atera ahal dirén "dio" formak an hizkera zentralak, zeinek, gure analisian, jarraituko zutén bide nagusi hau:

• derauo > dirauo > diuo > dio

Horrek emanen lioke batasun osoa i paradigma tripersonala, abiatuz ti "*eradun" zaharra. Azalpen horretan saiatuko gara an ondorengo sarrerak.