Garro (2025): "..., edozer adierazteko, lanabes kutxa handi eta zabal batekin: ironia, sarkasmoa, mala-letxea, samurtasuna. Abanikoa ez zaie inoiz amaitzen."

Atzokoan (ikus ere herenegungoa) mintzo ginén zehazki gain komunikazio linguistikoa an zinema japoniarra, baina bide beretik doa kultura liguistiko japoniar osoa, zein dén aurkitzen berdin baldintzatua zatio euren (eta denon) eredu sintaktiko regresibo zurruna. Bitartean, argentinarrek ondo gozatzen duté euren (eta denon) sintaxi progresiboa:

..., edozer adierazteko, lanabes kutxa handi eta zabal batekin: ironia, sarkasmoa, mala-letxea, samurtasuna. Abanikoa ez zaie inoiz amaitzen. [Garro, Berria, 2025]

Hor aipatzen dirá adibidez ironia eta sarkasmoa, eta kari horretara, gogora nahi genuke nóla hasten zen ondoko sarrera (hortxe aipatutako Yokoi Kenji-k ondo ezagutzen ditú kultura japoniarra eta kolonbiarra):

• [2562] ... no entienden el sarcasmo... [Yokoi Kenji, 2023]

Gaur ere, gogora daigun ondorengo pasartea non Yokoi Kenji youtublaria mintzo zén burúz Japoniako kontu batzuk (ikus daikezu videotxoa an esteka hau): 

... con una sola frase "¿quiere tintico mi hijo?"... ustedes saben lo que es ser un colombiano, en Japón, trabajando en una línea con solo japoneses, no hablan, no cantan, no escuchan música, no hacen chistes, no entienden el sarcasmo, nada, usted está solo, ahí, en silencio, en una disciplina estridente, y llegar a un lugar donde alguien de tez latina le...  ¿quiere tintico mi hijo?.... [Yoki Kenji, 2023]

nondik gaur atera dugún zatitxo hau:

... no entienden el sarcasmo... [Yokoi Kenji, 2023]

Dudagabe, japoniarrek erabiliko duté ironia-gradu bat, ezin liteke bestela izan, baina gauza da ze ironia dá beste adierazpide bereziki expresibo horietako bat non oso inportantea den zéin ordenatan jasotzen dugún informazio minimoki konplexu eta intonatiboki landu bat, zeren horren arabera egoki (edo desegoki) eman eta jaso ahalko dirá expresio potentzialki landuak, zeinen edukia eta intonazioa joanen dén ematen eta jasotzen an modu abantailatsua (edo desabantailatsua) ki adierazi helburuzko ironia edo sarkasmoa.

Finean, ironia eta sarkasmoa izanen dirá problematikoak an ordena sintaktiko regresiboa zio (zatio) ber arrazoiak zein jada aipatu ditugun (an beste sarrera batzuk) gain biraoak edo umorea (ikus adibidez #203 edo #328), eta zeinen mamia ez den aplikatzen soilik an biraoak edo umorea, baizik ere an mintzabide bereziki expresibo guztiak nola ironia/sarkasmoa (zeintaz gorago mintzo dén Yokoi Kenji).

Dena da, azken buruan, gauza bera: bádira zailtasun nabariak noiz adierazten eduki minimoki landuak (kin informazio-karga minimoki handia: atzerakarga informatiboa) edota noiz eduki horiek dirén bereziki expresiboak (atzerakarga expresiboa), halatan ze, espero litekenez, bi efektu horiek elkarrekin biderkatzen dira.

Laburbilduz, kontua da ze, hitz-ordena regresiboan, jasoko da informazio rhematiko printzipioz-expresiboena (tipikoki akontextuala) lehenago ze informazio horri dagozkion gako interpretatiboak (aditza, postposizioak, konplementu thematikoagoak...) halan ze helburuzko informazio berezi hori (informazio bereziki ironikoa edo sarkastikoa) interpretatuko da (askoz) literalkiago zeinda jaso izan balira lehenago gako interpretatibo kokatzaile horiek (thematikoagoak), eta gero, behin ondo thematizatuak, esapideko gako expresiboak kin intonazio ñabartua, berezitua eta ondo adaptatua ki egoera konkretua zein koloreztatu nahi den. Mekanika hutsa, ez besterik, mekanika orohar efizienteagoa eta efektiboagoa (gorago genioenez, ikus #203 edo #328). [2855] [>>>]