Euskaltzaindiak hor erabat asmatu du eta indar guztiekin txalotu behar zaio

2011. urtean, Euskaltzaindia-ren corpus-batzordea-k esan zuén (ustezko) galdegaiak ez duela toki jakinik esaldiaren baitan (Euskaltzaindia, "Hitz-ordena. Erabilera estrategikoa", 2011:53):

Berez, ez galdegaiak eta ez ustezko galdegaiak dute toki jakinik esaldiaren baitan. Azentuak markatzen du galdegaia, eta ez esaldiaren baitako kokapenak. Idatzian, testuinguruak laguntzen digu galdegaia atzematen. (Euskaltzaindia, "Hitz-ordena. Erabilera estrategikoa", 2011:53)

Hala eginez, Euskaltzaindia-k ez du soilik jo aldé euskararen tradizio idatzi zaharra, ez du soilik jo aldé praktika mintzatu oso zabaldu bat (eta esango genuke ze oso bereziki an textuinguru landuak), baizik-ze, gainera, jo duela aldé estruktura progresibo klabe bat, zein gaur egun dén ezinbestekoa afin joan garatzen diskurso progresibo, orekatu eta potentea.

Euskaltzaindia-k hor erabat asmatu du, eta indar guztiekin txalotu behar zaio. Ez digu inori kendu gure aukera ki erabili aditzaurreko galdegaiak noiz nahi dugun (ezta, jakina, Juan Garziari ere bere aukera ki erabili beti-ere aditzaurreko galdegaiak, hala nahiago badu), onartzen direlarik aditzosteko galdegaiak ere. Perfekto!

Gero, 2014. urtean, itzuliko zén Juan Garzia bere filosofia pobretzailearekin. [292] [>>>]