Juan Garziaren "Itzalen itzal": literatur maila jasoa, euskal literatura fantastikoaren gailurra...

Genioen hemen ze sintaxi buruazkenak dú baldintzatzen edozein diskurso, edozein obra, literatura osoa, kultura osoa. Adibidez, Juan Garziak, itzulpenez gain, idatzi ditu lan originalak ere, nola Itzalen itzal (1993), zeintaz Euskal Literaturaren Hiztegiak (argitaratua ganik EHUko Euskara Institutua) dioen hau:

1990eko hamarkadako ipuin-liburu gogoangarrienetakoa da Juan Gartziaren (Legazpi 1955) Itzalen itzal, hala ezohikotasunagatik nola literatur maila jasoagatik.

Ez da, ez, gutxi. Areago, Iban Zalduak berriki sartzen zuén Juan Garzia arten idazleak zeinekin bera bihurtu zén euskarazko irakurle (batera kin Atxaga eta Saizarbitoria), eta justuki zatio Itzalen itzal:

Euskarazko irakurle bihurtu ninduten hiru egile aukeratu beharko banitu, hauek izango lirateke: Bernardo Atxaga (Obabakoak: gurean posible zen irakasle haiek gomendatu zidatena bezalako literatura), Juan Garzia (Itzalen itzal ipuin liburuak, euskal literatura fantastikoaren gailur horrek, horixe berretsi zidan), Ramon Saizarbitoria (Hamaika pauso, Bihotz bi eta Gorde nazazu lurpeanek euskal gizartearen disekzio kritiko eraginkor bat egin ahal zela erakutsi zidaten, literaturatik hain zuzen ere). [Iban Zaldua, 2019-1-24, an bere blogá Oharrak & Hondarrak]

Literatur maila jasoa, hamarkadako ipuin-liburu gogoangarrienetakoa, literatura fantastikoaren gailurra zeinek bihurtu Iban Zaldua euskarazko irakurle... eta, hortaz, lan ondo aproposa afinda aztertu Juan Garziaren eredu sintaktikoa. Datozen egunetan bide horretatik saiatuko gara.