Givon (2005): "Synchronic morphology is most often the best guide for reconstructing older syntax."

Zioen atzo Josu Lavinek:

nor
nor-nori
nor-nork
nor-nori-nork

ordena normalena da euskarazko adizkietan. Ordena hau da jatorrizkoa.
Kasu batzuetan, geroago sorturiko hauek:

nork-nor
nork-nor-nori

erabiltzen hasi badira ere.
Honek zerikusia eduki duke sintaxiarekin. [Josu Lavin]

Bai, batzutan (edo akaso askotan) hizkuntzen morfologian fosilduta aurki daitezké euren sintaxi zaharren arrastoak: ordena zaharren arrastoak edota material sintaktikoak (partikula sintaktikoak edota partikulen haziak). Horretaz, gogora daikegu ondoko aipua non Givon-ek (2005) zioén (ikus "XK5: Teoria gardena eta ebidentzia enpiriko sendoa bat-eginik"):

Synchronic morphology is most often the best guide for reconstructing older syntax. [Givon, 2005]

Euskararen kasuan, ikus daikegu ondoko sarrerak adibidez:

• Espekulatzen buruz euskara zaharra
  

• OVS ez da ordena egonkorra, baizik oso inestablea

• 'nekar' ('nekarren') reanalizatua an kontextua hen bilakaera ti OVS ki SOV

• Bi morfema datibo prepositibo: "-ki" eta "-ts"

• Akaso "ki" preposizioa sor zitekén tikan "-(k)i" sufijoa kin "-k-" epentetikoa (antzera nola "keta" ti "-(k)eta")
  

• Azaldu al liteke "-ki" (eta "-tsi") sufijo verbal dativoa tikan "-i" sufijo dativoa kin "k" (eta "t") epentetikoa?
  

• Azkue (1925): "...el curioso fenómeno de adhesión del elemento epentético"
  

• Azkue (1925): "...servir de instrumento consciente a evoluciones inconscientes que se sienten venir"
  

Bai, morfologia izan daiteke bide interesgarri bat ki saiatu antzématen sintaxi zaharra, eta bere material sintaktikoak, zeini, gaur berdin nola atzo, aplika lekieke euskararen mekanismo sintaktikoak.