Akaso "ki" preposizioa sor zitekén tikan "-(k)i" sufijoa kin "-k-" epentetikoa (antzera nola "keta" ti "-(k)eta")
Aurreko sarreran planteatzen genuén galdera bat zeinen arabera "-ki" sufijo verbal datiboa akaso azaldu litekén (bere sorburuan) nola "-i" sufijo datiboa kin "k" epentetikoa. Hortaz, izanen genuke "-(k)i" berdin antzera nola genuén, adibidez,"-(k)eta", zein sortu zitekén tikan "-eta" sufijoa.
Eta gauza da ze, kontuan hartuz ze:
Eta gauza da ze, kontuan hartuz ze:
- Existitzen da euskaraz mekanimo propio eta berezi bat nondik halako atzizkiak (kin "k-" edo "t-" epentetikoa) askatu litezkén.
- Existitu zitekén "-ki" kin "k-" epentetikoa.
- Existitu zitekén "ki" preposizio soltea ere (ikus gure sarrera titúlatzen "Beatriz Fernández (2013): "...,-(k)i preposizio bat dela."").
Etiketak: ki
0 Comments:
Argitaratu iruzkina
<< Home