"-ki" aditz-amaiera izanen zén "-(k)i" zahar epentetiko bat, hola sortua, kin "-i" datibo-antzekoa eta "-k" epentetiko desanbiguatzailea

Atzokoan genioenez, ikus daigun zér dioen lakarrak an bere atzoko 73. oinoharra:

Trask-en pasartea dá hau (1995:227-228):

Schuchardt (1893:41) advances the much more reasonable suggestion that only some of these verbs originated as ordinary -i class verbs with roots that happened to end in -k, while in the rest the morph -ki was an integral part of the verb stem from early times. [Trask, 1995:228]

Gure ikuspegitik ere, eta salbuespenak salbuespen (linguistikan ia beti egoten dirá salbuespenak), "-ki" mofema sortuko zén nahin ezberdindu erabilera berri bat (alegia, "-i" datibo-antzeko bat) tikan lehenagoko "-í" partizipial regularrra (seguruena jatorriz "-i" berbera baitzen, nahiz orain an funtzio berria), eta justuki desanbiguatzearren, "-i" datibo-antzekoak hartuko zuén "-k" epentetikoa:

• e - go - n (- i)  ("-i" regularra)
  

• e - go - (n) - ki  ("-i" datibo-antzekoa)

• e - kar - i  ("-i" regularra)

• e - kar - ki  ("-i" datibo-antzekoa)
  

Hortaz, orokorrean, "-ki" aditz-amaiera izanen zén "-ki" zahar epentetiko bat, hola sortua, , kin "-i" datibo-antzekoa eta "-k" epentetiko desanbiguatzailea.