Ohiko baliabide buruazkenekin, nekez askatuko da prosa (diskursoa).

Irene Arrarats-ek rematatzen du hóri pasartea zein ari garen komentatzen an azken bi sarrerak (hemen eta hemen) kin ondorengo hitzak (ikus Lander Arretxeren "Prosa apropoposa gurea?" (2016-1-17):

"Nolanahi ere, beste askok ez dute porru hori irensten [referitzen da ki prosa estandar oso zabaldu hori zein deskribatu berri dun], eta, bistan denez, bestelako prosa modu batzuk ere sortzen dira, komunikatiboagoak eta erakargarriagoak”. [Ikus "Prosa apropoposa gurea?", 2016-1-17]

Espero beharko genuke topatzea bestelako prosa-modu horiek an egunkaria zein Arratsas-ek zuzéndu linguistikoki baina alferrik (ikus adibidez, gaurko alea), eta gauza da ze ia 3 urte dira noiztik Arraratsek idatzi zuen bere artikulua.

Areago, ezin dugu imgiinatu nóla egin liteken prosa askea kin baliabide mugatuak, nóla egin liteken prosa sintaktikoki aberatsa kin tresna sintaktikoak zek ez dute ametitzen euren konbinazio arin eta potentea, nóla egin liteken prosarik eraginkorrena kin baliabide buruazkenak, zeinen osagarri informatibo eta expresiboak eman diren potentzialki askoz atzerago, ezinduz bukaerako kolperik eraginkorrenak, eta mugatuz diskursoa eta bere efektibitatea (kantitatea eta kalitatea).

Ohiko baliabide buruazkenekin, nekez askatuko da prosa (diskursoa). [350] [>>>]