Coupé et al. (2019): "..., excluding pauses longer than 150 ms,..."

Itzul gaitezen orain ki experimentua on Coupé, Mi Oh, Dediu eta Pellegrino (2019), non, genioenez, parte-hartzaileek burutu behar zituztén irakurrali batzuk (behinda textuak egón jada ulertuak eta landuak). Eta gaurko kontua da ze, autoreek, noiz konpútatu irakurraldi horien iraupenak, kendu dituzté pausa erlatiboki luzeak (esan nahi baita, luzeagoak zein pausa tipikoa), baina ez dituzte kendu pausa tipikoak edo erlatiboki laburrak:

For each recording, we extracted the duration [in seconds, excluding pauses longer than 150 ms, i.e., longer than typical phonemic silences... [Coupé, Mi Oh, Dediu eta Pellegrino, 2019]

Hortaz, baldin grabazio batean topátu pausa bat luzeagoa zein 150 ms (milisegundu), eta hortaz erlatiboki luzea, deskontatuko zutén denbora hori ti iraupena on irakurraldia, baina baldin topátu pausa bát on 149 ms, orduan ez zuten kenduko, hola guztira geldítuz erlatiboki laburragoa irakurketa bat zein hasieran zén ondo luzeagoa (esan nahi baita ze pausa luzeago horiek, behin kenduta, konputatuko luketé zero, bitárten laburragoak, bertan utzita, konputatuko luketé 149).

Gauza da ze, pausa luzeago horiek (>150) izan leiketé arrazoi linguistikoren bat, antzera nola pausa laburragoek ere izan leiketén eurena, eta ez da iruditzen egokiá soilik konputatzea pausa ertain eta laburrak, konputatzu pausa luzeenak nola balirán laburrenak (behin kendutakoan).

Kentzen hasita, akaso autoreek kendu beharko zituztén pausa guztiak, edo denei emán iraupen bera (adibidez 150 ms). Gure ustez, ordea, egokiagoa izanen zen iraupenak ez ukitzea (edo eskáini bi analisi horiek: kin pausa guztiak, eta gabén pausa luzeak), eta gero aztertu nóla banatzen dirén pausa horiek guztiak artén hizkuntzak, zeren banaketa horretan ere egon liteké informazio interesgarria. [677] [>>>]