Dryer (1980): "If we could show that sentential objects are less likely to be old information (and more likely to be new information), then we could explain why SVO is more natural than OSV when the object is sentential."

Atzoko sarreraren bukaeran, egiten genuén honako galdera hau:

Zergátik SVO ordena dá askoz naturalagoa zein OSV?

eta, horren inguruan, Dryer-ek (1980) dio hau:

If we could show that sentential objects are less likely to be old information (and more likely to be new information), then we could explain why SVO is more natural than OSV when the object is sentential. [Dryer, 1980]

Esan nahi baita ze, gorago aipatutako ordena-naturaltasun hori finean azalduko litzake an terminuak e informazio zahar-thematikoa eta informazio berri-rhematikoa. Izan ere, informazio zahar-thematikoa orohar kokatu ohi da lehenago zein informazio berri-rhematikoa azpi baldintza komunikatibo orokorrak. Edo bestela esanda, baldintza eta behar komunikatiboak orokortzean, finean eta orohar, naturalagoa izaten da lehenago aurkeztea zertaz ari garen (thema), eta gero zehaztea zér berri eman nahi dugun (rhema). 

Eta justuki norabide horretan doaz mundu mailako tendentzia evolutibo orokorrak, non, ahal denean (oztopo bereziki handirik ez denean, berez, naturaltasunez) amaitzen da lehenesten irizpide komunikatibo hori (thema-rhema, thematikoenetik rhematikoenera) gain beste irizpide zirkunstantzialagoak. Ikus, puntu horretaz, gure sarrera titúlatzen:

• Sintaxia da ekonomia purua
  

Baina gure kasu honetan, probableagoa al da perpaus osagarriak (nominalak, konpletiboak) gehienetan emátea informazio berria ala, aitzitik, probableagoa al da perpaus subordinatu horiek tipikoki emátea informazio zaharra? Hor dago koxka.