Beraz, agertzen zaigu "e" partikula nola referentzia datibo-aktiboa an persona indefinituena (3. persona plurala), eta "da" nola referentzia datibo-aktiboa an persona definituena (1. persona singularra), ondo islatuz euren arteko oposizio zaharra

Atzo komentatzen genuen ze, gure ikuspegitik, 3. persona plurala litzaké persona indefinituena arten sei persona posibleak, eta nóla adizkietan referentzia datiboak eta aktiboak ematen dirén bidéz "e" partikula, zeinen azken buruko zentzua izanen litzaké indefinitua:

Eta baldin atzo ikusten genuén "e" partikula horren erabilera prepositibo bat (gure analisian bederen), gaur azpimarratu nahi genuke haren erabilera postpositibo bat an aditzak, zeintan "e" hori bihurtuko litzaké referentzia datiboa eta aktiboa te 3. persona plurala, zein gure ikuspegitik dén persona indefinituena.

Bestalde, beste sarrera batean mintzo ginen burúz oposizio zahar bat arten "da-" (definitu-presentziala-bertakoa) eta "e-" (indefinitu-ezpresentziala-ezbertakoa):

• da - kar

• (z) - e - kar 

• (l) - e - kar

• (b) - e - kar

non oposizio zaharrena izanen zén arten "da-" definitu-presentziala-bertakoa eta "e-" indefinitu-ezpresentziala-ezbertakoa, arras inportantea izanen baitzen ezberdintzea arten zerbait oso kontextual-presentziala eta zerbait ez hain kontextual-presentziala, akaso ez hain inminentea.

Horrela. izanda, akaso espero geinke ze, baldin "e" bihurtua zén referentzia datibo-aktiboa an persona indefinituena (3. persona plurala), halaber "da" bihur zitekén referentzia datibo-aktiboa an persona definituena, zein izanen litzakén 1. persona singularra.

Eta hala gertatu da zeren "da" partikula hori bihurtu dá 1. personaren referentzia datibo-akatiboa an adizkiak, nola genioen an:

• sagar da kar ki zu da > sagar da kar ki zu t > sagar ha dakarkizut > sagarra dakarkizut

• "da" izanen litzaké forma oso zahar bat (akaso hizkuntzaren lehenengoetarikoa), zein gelditu dén fosildua bat barné "izan" aditza

• "da" partikula orobat referitzen da ki objetu indirektoa: "da - kar - ki - da - zu"

Beraz, agertzen zaigu "e" partikula nola referentzia datibo-aktiboa an persona indefinituena (3. persona plurala), eta "da" nola referentzia datibo-aktiboa an persona definituena (1. persona singularra), ondo islatuz euren arteko oposizio zaharra. [>>>]