"negar egiten duzu" versus "lloras"
Atzokoan komentatzen genuén honako hau burúz Yoon Mi Oh-ren emaitzak (2015):
... emaitza horietan euskarak izanen luké ID altutxuagoa zein gaztelaniak, adieraziz ze experimentuko textuetan euskarak erabiliko lituzké silaba gutxiago zein gaztelaniak, izanki emaitza hori ondo deigarria zeren ez dator bat kin beste konputo batzuk non, diferentzia handiz, euskarak izanen lituzkén silaba gehiago zein gaztelaniak (horretaz, ikus [666] eta [669]): Hauxe da oraingo kontrako ratioa:
- IDeuskara = 0,65 > 0,63 = IDgaztelania
Zehazki, gogora daigun ondorengo sarrera:
Xabier Amuriza-k dio an bere "Euskara batuaren bigarren jaiotza" (2010):
Euskarazko testuan 880 silaba zenbatu ditut. Erdarazkoan, 656. Bietan egin beharreko sinalefa guztiak eginda atera ditut kopuruak. Zenbakiak ehunekora ekarrita, 100-75 proportzioa irteten da. Horrek esan nahi du erdarazko testua esaten hiru ordu laurden behar duguna euskarazkoan ordubete beharko genukeela, abiadura berdinean.
Badakit hizkuntza bataren eta bestearen esakuntzak ezin direla mekanikoki konparatu, baina, gutxi gorabehera, proportzio horretatik eskapatzerik ez dago. Konparazioa hizkuntza bakoitzaren abioaren eta kadentzien arabera zorroztuko bagenu, seguruenik, aldea erdararen alde handituko litzateke. [Xabier Amuriza, 2010:106]Konsideratuz proportzio hori: 100-75 (nahiz kalkulatua izan den an elkarrizketa luze bat, eta akaso beste kontextu komunikatibo batean ezberdina izanen zen), eta kontuan hartuz ze gaztelaniaren silaba-densitatea zén 0,63 (eta horrek esan nahi zuela ze noiz gaztelaniak izán 100 silaba, vietnamerak erabilikó 63), euskararen proportzioa litzaké 63 respektu 133, esan nahi baita (63/133=) 0,47, zein dén baxutxoagoa zein densitatea on japoniera (0,49).
Amuriza-k, gainera, aztertzen dú nóndik sortuko litzakén nagusiki diferentzia handi hori:
Xabier Amuriza-k, behinda detéktatu diferentzia silabiko nabarmenak artén euskara eta gaztelania (elkarrizketa luze honetan diferentzia horiek ibiliko zirén an proportzioá 100-75), diosku ze:
Alde horren erantzule nagusia aditz perifrastikoa dugu. Eta, zer esanik ere ez euskaraz hain ugari diren bi elementuko aditzak direnean: Lloras-1lorabas-llorarías, respiras-respirabas-respirarías, huyes-huías-huirías. Euskaraz: negar egiten duzu-negar egiten zenuen-negar egingo zenuke, arnasa hartzen duzu-arnasa hartzen zenuen-arnasa hartuko zenuke, ihes egiten duzu-ihes egiten zenuen-ihes egingo zenuke... [Amuriza, 2010:106]Eta bai, akaso hor agertzen zaizkigu bi erantzule nagusiak on diferentzia silabikoa artén euskara eta gaztelania (aparte utzita ze biek ere erabiltzen dituzté erlatiboki silaba gehiago zein adibidez inglesak, nahiz bestaldetik silaba horiek izán sinpleagoak eta arinagoak):
Eta gauza da ze euskararen proportzio silabiko erlatiboki handiago hori respektu gaztelania (silaben konplexutasuna litzaké antzekoa bietan, hala nola ere silabako abiadura) bihurtzen dá benetako arazo noiz metátu gain arazo konparatibo guztiz larriena, zein ez den baizik hitz-ordena buruazkena, non silaba kopuruak dirén ondo relevanteak.
- Adizkien luzera: arnasa hartzen duzu - arnasa hartzen zenuen - arnasa hartuko zenuke.
- Erábiltzea konposizioa noiz sortzen hitzak (eta aditzak): arnasa hartu, eskularruak...
Hortaz, kontu nagusia litzaké aditz perifrastikoa:
- negar egiten duzu versus lloras
2 Comments:
Egunon (nahiz oharra ez doan gaurko atalarekin, bai egun huetakoarekin)!
Eta nola iritziak eta ikerketak denerako egon ohi diren, hara hemen delako 'hizkuntza 'buru lehen' (≈ VO) eta ''hizkuntza buru azken' (≈ OV)-en arteko prozesamendu desberdintasunak / alde kaltegarriak berintzen dituzten hainbat defentsa oraingotxeko (Federica Amici, Alejandro Sanchez-Amaro, and Trix Cacchione 2022, Branching and Working Memory - A Cross-Linguistic Approach, 14.3 Working Memory and Processing Demands: The Case of Branching, in Schwieter-Wen (eds.) The Cambridge Handbook of Working Memory and Language). Hala diote esateko: "In natural conversation, all native speakers process their language quickly and effectively, regardless of their branching direction (e.g., Hawkins, 2004; Stivers et al., 2009). Indeed, both R[ight] B[ranching] and L[eft] B[ranching] structures are frequent across languages, and both VO and OV are highly productive." Eta ondoren saiatzen dira erantzuten atalean bere/gure kezkari: "How is it possible that LB speakers can effectively process a final-head language that should impose high risks of unassignments and misassignments during processing?".
Hemen atal osoa: (N.B. Ez dit uzten eransten luzeegia delako... Nahi izanez gero bidaliko nizueke beste moduren batean.)
Kontuz, perifrastikoak motzak izan ahal dira, esaterako, negar egiten duzu vs. near itentzu; negar egiten zenuen vs. near iten zenun; negar egingo zenuke vs. near ingo zenun". Edo zuzenean jarri Orainaldian aditzak, nola batzutan egiten duten an hainbat dialekto.
Alegia, bezala gehienetan, hizkuntza idatzia geyo astun, geyo korapilotsu, geyo mantso. Eta alderantziz, eguneroko hizkuntza -batez ere, baldin bada libre, gabe prejuizio-, geyo efiziente, geyo indartsu, geyo eder. Harrigarria nola goraipatu den eredu bat eta nola mezprezatu bestea.
"Nee ustez in biharko zen aldau ordena on preferentzik. Jarioa on euskara ingo zen hobetu".
Argitaratu iruzkina
<< Home