Ohiko baliabide buruazkenekin, nekez askatuko da prosa (diskursoa).

Irene Arrarats-ek rematatzen du hori pasartea zein ari garen komentatzen an azken bi sarrerak (ikus [348] eta [349]) kin ondorengo hitzak (ikus Lander Arretxea-ren "Prosa apropoposa gurea?" (2016-1-17):

"Nolanahi ere, beste askok ez dute porru hori irensten [referitzen da ki prosa estandar oso zabaldu hori zein deskribatu berri dun], eta, bistan denez, bestelako prosa modu batzuk ere sortzen dira, komunikatiboagoak eta erakargarriagoak”. ["Prosa apropoposa gurea?", 2016-1-17]

Gauza da ze espero beharko genuke topatzea bestelako prosa-modu horiek an hori egunkaria zein Arratsas-ek linguistikoki zuzentzen duen baina alferrik (ikus adibidez, gaurko alea), eta gauza da ze ia 3 urte dira noiztik Arrarats-ek idatzi zuén bere artikulua.

Areago, ezin dugu imaginatu nóla egin liteken prosa askea kin baliabide mugatuak, nóla egin liteken prosa sintaktikoki aberatsa kin tresna sintaktikoak eze ez dute ametitzen euren konbinazio arin eta potentea, nóla egin liteken prosarik eraginkorrena kin baliabide buruazkenak, zeinen beharrezko adreilu informatibo estrategikoak eman diren potentzialki askoz atzerago, ezinduz bukaerako kolperik eraginkorrenak, eta mugatuz diskursoa eta bere efektibitatea (kantitatea eta kalitatea).

Ohiko baliabide buruazkenekin, nekez askatuko da prosa (diskursoa). [350] [>>>]