"in" preposizio latinoa ez da baizik "in" adverbio indoeuroparra preposizio bihurtuta

Irakurtzen dut nóla Errotetak (bere hemengo arrapostu batean) dú zehazten ze berak esandako arazoa (ikus hemen) ez dela velcro-efektu bat, nola nik interpretatu nion, baizik eta sinpleki berak ez duela jakin zer adiera eman behar zaion “an” prepositioneari (esan nahi baita: inesiboa?, soziatiboa?...):

..., erraiten duzu Erramunen esaldian ere badela velcro efektu bat. Nik ez dut hori hala ikusi ez sentitu, nire arazoa izan baita ez dudala jakin zer adiera eman behar zaion “an” prepositioneari. Zuk diozu ez duzula ikusten “nóla nahastu liteken [‘an’ prepositionea] kin kasu inesivoa”, baina enetzat hautu aski naturala da hori esaldi jakin horretan: [...] "Baldin jaquin izan baguenu eraiquitzen estatuac, ikusico hintuzque guizaqui asco an [< in] erpe zorrotzac e lehoiac". Hots, hori irakurri-eta, nik aisa uler nezake: “ikusiko genituzke gizaki asko lehoinen erpe zorrotzETAN (txirtxikatuak, xehakatuak…)”. 

Horixe ba! Soilik gainératu ze nik nire erantzunean ez nuen esaten bázela hor velcro-efekturik, baizik justuki kontrakoa; nire hitzak izan baitzirén: "Nik, ordea, ez dut ikusten arrisku hori [velcro-efektua] inondik inora (areago, justuki baliabide prepositiboak izaten dira soluzioa ki velcro efektuak)".

Errotetak jarraitzen du:

Gizaki bat “lehoin baten erpe zorrotzETAN gatibu eta preso” irudia gauza aski normala da, ene ustez, eta hortakoz da probablea irakurle batek identifika dezan “an” hori marka inesivoarekin, kasu horrekiko formakidetasunaz baino ez izanik ere.

Hortaz, nahizta Errotetak ez jakin zéin adiera eman behar zaion ki "an" prepositione gardenki derivatu hori (ikus goragoko lehen aipua), dio ze preposizio horrentan aisa uler lezakeela adiera edo marka inesiboa, eta probablea dela irakurle batek identifika dezala "an" hori marka inesiboarekin.

Azken buruan, gauza da ze "an" preposizioa ez da baizik "(h)an" adverbioa bera baina preposizio bihurtuta (hain gardena da bere derivazioa), berdin antzean nola "in" preposizioa ez den baizik "in" adverbio indoeuroparra baina preposizio bihurtuta. 

Zeren mekanismo sintaktikoak, propioak izanik ere, hain izaten baitira universalak nola logika komunikatiboa bera. [361] [>>>]