Trask:(1997): "The participìal formation in "-i" is no longer productive."

Atzoko sarreran mintzo ginen buruz forma perifrastiko berriak zeinen arabera berrantolatu zen euskal aditz-sistema. Zehazki, Mitxelenak aipatzen zituén euskararen "perfectum" eta "futuro" formen paralelismoa respektu forma latino-romantzeak, adibidez (an "Lengua común y dialectos vascos", 1981)

[Mitxelena, "Lengua común y dialectos vascos", 1981]

Mitxelenak, beraz, azpimarratzen du a analogia arten "he de coger" eta "hartuko dut" edo "harturen dut" ki eman futuroa, hala nola ere arten "es venido" (forma zaharra hen "ha venido") edo "est venu" eta "etorri da" ki eman iragan perfektua.

Modu horretan, lortzen ari ziren forma verbal analitikoagoak, non aditz printzipala eta aspektu verbala ateratzen zirén ti multzo sintetikoa (jada aski zamatua), bitarten flexio personal guztiak (nor-nori, nor-nork, nor-nori-nork) eramaten ziren ki bigarren parte perifrastikoa, zein gauzatzen zén an laguntzaile ezberdinak (gutxi) non jada konplexitatea gutxiagotua gelditzen baitzen, nahiz oraindik izan potentzialki altua, nola dakigun.

Bide berriek izanen dute euren isla an morfologia, non "-tu" morfemak ordezkatuko du "-i" morfema noiz sortzen partizipioak:

The participìal formation in "-i" is no longer productive. For many centuries, the function of "-i" has been assumed by a new suffix "-tu". This is of Latin origin: Basque borrowed verbs from Latin in the form of their perfective participles, such as aditu 'hear, understand' < AUDITU and jostatu 'play' < IUXTATU. [Trask, The history of Basque, 1997:213-214]

Gaur egun soilik "-tu" morfema da produktiboa. [⇶]