Eta "nor-nork"? Aramaioko eta Debagoieneko eredua

Atzoko sarreran aipatzen genuén a tesi doktorala hen Jose Luis Ormaetxea titulatzén "Aramaioko Euskara (azterketa dialektologikoa)" (2006:299) non autoreak zehazten digu nóla erabiltzen den "nor-nork" formen komunztadura plurala an Aramaioko eta Debagoieneko euskara:

Hortaz, ikusten dugu ze, "nor-nork" formetan, konkordantzia plurala dá egiten an indikatiboa eta baldintza ("*edun" laguntzailea), bitarten ez den egiten an subjuntiboa, ahalera eta egintera ("egin" laguntzailea). Eta hortxe ere daukagu baturako eredu posible bat:

• "nor-nork" formetan, indikatiboan eta baldintzan, oraingo moduan "*edun" laguntzailea erabiliko litzake eginéz objektu-konkordatzia pluralak, guztiz berdin nola oraingo batuan.
• "nor-nork" formetan,  subjuntiboan, potentzialean eta aginteran, "egin" laguntzailea erabil liteke, hala nola, jakina, "*ezan" ere, baina biak preferentzialki an euren forma singularrak, berdin nola egin ohi den an Aramaio eta Debagoieneko euskara.

Esan nahi baita ze:

• "daigun" (2 silaba) = "dezagun" (3 silaba)
• "neian" (2 silaba) = "nezan" (2 silaba)
•  "zeneian" (3 silaba) = "zenezan" (3 silaba)
• "zeian" (2 silaba) = "zezan" (2 silaba)
• "zeneiten" (3 silaba) = "zenezaten" (4 silaba)
• "zeiten" (2 silaba) = "zezaten" (3 silaba)  
• "daikegu" (3 silaba) = "dezakegu" (4 silaba)
• "neike" (2 silaba) = "nezake" (3 silaba)
• "leike" (2 silaba) = "lezake" (3 silaba)
• "geinke" (2 silaba) = "genezake" (4 silaba)
• "zeinkete" (3 silaba) = "zenezakete" (4 silaba)
• "eizu" (2 silaba) = "ezazu" (3 silaba)

Horixe, biak ere, guztiz eskura. [⇶]