Euskara ez da deklinatzen

Atzoko sarreran aipatzen genuen aldaketa terminologiko bat zein den eginen an euskal gramatika berri hori zein Euskaltzaindia ari den prestatzen, eta justuki horren inguruan aritu zen ondorengo komikia ganik Zaldieroa (Berria, 2019-7-16):

Eta hala da, zeren euskara ez da hizkuntza deklinativoa, baizik aglutinativoa, nola genioen an sarrera titulatzén ⇶ "Deklinabidea" versus "kasu-markak" (Balbula, 2018):

Bai, etimologikoki zehatzago izanen litzake erabiltzea deklinatibo edo flexibo terminoak noiz ari garen referitzen ki hizkuntza nagusiki fusionalak, non, Erramunek dioenez, hitza dá cambiatzen, makurtzen, inclinatzen edota, bestela esanda, modifikatzen, flexionatzen, bihurritzen, deformatzen, usually shortening the word or providing easier pronunciation (Wikipedia); bitarten-ze etimologikoki hobe litzaké reservatzea aglutinatibo terminoa ki hizkuntza nagusiki aglutinatiboak, non, hala hitza bera nola hitzari erantsitako morfemak ere ez diren aldatzen, baizik soilik elkarri itsasten: all of these morphemes (including stems and affixes) remain, in every aspect, unchanged after their unions (Wikipedia) [Balbula, 2018]

Euskara ez da deklinatzen. [⇶]