igandea, urria 27, 2019

Irakaslea naiz (oraindik behintzat), eta hori naizen aldetik eta naizen bitartean,...

Atzoko sarreran irakurtzen genuen nire erantzuna ki Xabier Erroteta respektu bere komentarioa postulatzén legea ezen "zenbatenaz laguntzailea baita esplizitoagoa, hanbatenaz da testua prozesaerrazagoa". Nire erantzun horretan nioen ze existitzen dira anitz egoera (kontextual) non aditz laguntzaile eliptikoek ez duten ezertan ere oztopatzen, baizik laguntzén arintzen diskursoa avantailatsuki. Horri Xabier Erroteta hasi zitzaion erantzuten honela (ikus hemen):
Ongi zaila da zuri deusetan aurrea hartzea zeren beti zauden urrats bat aitzinago beste edonor baino. Hori bai duzula avantaila kualitativoa respektu foro hunetako iritziemaile enparauak. Halere, beti horren nabarmen aitzina egoteak badu berekin arrisku zerbait ere, eta hori da tropa multzo nagusia sobera aitzinatuz gerta zintezkeela, urrunduegiz, tropa horren ikusmiratik arrunt kanpo, nola gera ditaken gerlan scout edo esploratzaile bat zeinak bere lerroetatik sobera urrundurik galtzen baitu kontaktua preseski jende harekin zeinari nahi dion hornitu informazione muntaduna respektu etsaiaren positione eta indarra. [Xabier Erroteta]
Puntu honetan zehaztu nahiko nuke nire papera an afera guzti hau, zein ez baita inongo gerla-exploratzailearena, baizik irakasle batena, nola nioen an nire Euskararen Garabideak (2002:23) komentatúz Atxagaren hitz batzuk:
Atxagari ez bezala, niri Filologia biziki gustatzen zait; eta Atxaga ez bezala ni irakaslea naiz (oraindik behintzat); baina hala ere Atxagarekin bat nator goitik behera (kurioski bera ere ekonomialaria da). Nik ere, unibertsitateko euskal irakasle naizen aldetik eta naizen bitartean, nire alorra daukat, eta bertan nire helburuak baditut. Eta, filologoekin edo gabe, uste dut gaur eta hemen nire euskal irakasle unibertsitario moduko lanaren oinarrizko xedeetariko bat hauxe izan behar dela: euskara unibertsitate-hizkuntza garatu, eraginkor, eta behar dituen tresnez ondo hornitua izan dadin, hori barik ez baitago kalitatezko euskal unibertsitaterik (...). [Euskararen garabideak, 2002:23]
Irakasle eta ikertzaile moduan egiten ditut, beraz, nire ikerketa eta komentario guztiak, zeinen artean aurkitzen da komenientzia hen normalizatú laguntzaile eliptikoak an anitz perpaus subordinatu (prepositivo eta postpositivo), hala nola:
Joango naiz nahiz zu etorri.
Joango naiz noiz zu etorri.
Joango naiz afin zu etorri.
Joango naiz noiz zu etortzen.
Joango naiz bitarten zu etorri.
Joango naiz lehen(ago) zein zu etorri.
Joango naiz gero(ago) zein zu etorri.
Joango naiz harik zu etorri.
Joango naiz ordezta zu etorri.
Joango naiz segun zu etorri ala ez.
...
Horietatik erdia, markatuak daudenak, normaltasunez erabiltzen ditut nire klaseetan (bat guztiz normalizatua dago: "nahiz..."), eta horiekin batera, etengabe erabiltzen ditut adibidez "zein" eta "non" familiko erlativo murriztaileak (ez gutxitan kin laguntzaileak eliptiko) hala nola ere "zein" konparativoa edota halako beste asko, eta nire ikuspegitik aprovetxamendu handiz. Erroteta jaunak uste badu hor galtzen ari dela ez dakit zein kontaktu kin ez dakit zein tropa, egia esan ez dakit zertaz ari den, baina, dudarik gabe, erakusten ari da arazoaren larria. []