Irakaslea naiz (oraindik behintzat), eta hori naizen aldetik eta naizen bitartean,...

Atzoko sarreran irakurtzen genuén nire erantzuna ki Xabier Erroteta respektu bere komentarioa postúlatzen legea ezen "zenbatenaz laguntzailea baita esplizitoagoa, hanbatenaz da testua prozesaerrazagoa". Nire erantzun horretan nioén ze existitzen dira anitz egoera (kontextual) non aditz laguntzaile eliptikoek ez duten ezertan ere oztopatzen, baizik lagúntzen arintzen diskursoa avantailatsuki. Puntu horri Xabier Erroteta hasi zitzaion erantzuten honela (ikus hemen):

Ongi zaila da zuri deusetan aurrea hartzea zeren beti zauden urrats bat aitzinago beste edonor baino. Hori bai duzula avantaila kualitativoa respektu foro hunetako iritziemaile enparauak. Halere, beti horren nabarmen aitzina egoteak badu berekin arrisku zerbait ere, eta hori da tropa multzo nagusia sobera aitzinatuz gerta zintezkeela, urrunduegiz, tropa horren ikusmiratik arrunt kanpo, nola gera ditaken gerlan scout edo esploratzaile bat zeinak bere lerroetatik sobera urrundurik galtzen baitu kontaktua preseski jende harekin zeinari nahi dion hornitu informazione muntaduna respektu etsaiaren positione eta indarra. [Xabier Erroteta]

Hortaz, zehaztu nahiko nuke nire papera an afera guzti hau, zein ez baita inongo gerla-exploratzailearena, baizik irakasle batena, nola nioen an nire "Euskararen Garabideak" (2002:23) komentatúz Atxaga-ren hitz batzuk:

Atxagari ez bezala, niri Filologia biziki gustatzen zait; eta Atxaga ez bezala ni irakaslea naiz (oraindik behintzat); baina hala ere Atxagarekin bat nator goitik behera (kurioski bera ere ekonomialaria da). Nik ere, unibertsitateko euskal irakasle naizen aldetik eta naizen bitartean, nire alorra daukat, eta bertan nire helburuak baditut. Eta, filologoekin edo gabe, uste dut gaur eta hemen nire euskal irakasle unibertsitario moduko lanaren oinarrizko xedeetariko bat hauxe izan behar dela: euskara unibertsitate-hizkuntza garatu, eraginkor, eta behar dituen tresnez ondo hornitua izan dadin, hori barik ez baitago kalitatezko euskal unibertsitaterik (...). ["Euskararen garabideak", 2002:23]

Irakasle eta ikertzaile moduan egiten ditut, beraz, nire ikerketa eta komentario guztiak, zeinen artean aurkitzen dén komenientziá ki normalizatú laguntzaile eliptikoak an anitz perpaus subordinatu (prepositibo eta postpositibo), hala nola:

Joango naiz nahiz zu etorri.
Joango naiz noiz zu etorri.
Joango naiz afin zu etorri.
Joango naiz noiz zu etortzen.
Joango naiz bitárten zu etorri.
Joango naiz lehen(ago) zein zu etorri.
Joango naiz gero(ago) zein zu etorri.
Joango naiz harik zu etorri.
Joango naiz ordezta zu etorri.
Joango naiz segun zu etorri ala ez.
...

Horietatik erdia, markatuak daudenak, normaltasunez erabili ohi ditut nire klaseetan (horietako bat, ondo dakigunez, guztiz normalizatua dago: "nahiz..."), eta horiekin batera, normaltasunez ere erabiltzen ditut adibidez "zein" edota "non" familiko erlatibo murriztaileak (ez gutxitan kin laguntzaileak eliptiko) hala nola ere "zein" konparatiboa edota halako beste asko ere, eta nire ikuspegitik aprovetxamendu handiz. 

Beste batzuk soilik erabilktzen ditut an beste espazio batzuk, non ikúsi egoki, baina kontua litzaké ze, gutxika bada ere, halako erabilera potenteak normaldu litezén gerota gehiago harik bihúrtu guztiz aukerakoak. Edonola ere, azterketa egin behar dá eta baita proaktiboki aplíkatu ikasitakoa ahalik eta hobekien. [695] [>>>]