balbula: Pausa/duda planifikatzaile gehiago eta behartuagoak, bapatekotasun gutxio matizatua bai informatiboki eta baita intonatiboki ere

Herenegungoan amaitzen genuén gure sarrera kin ondorengo aipua ganik Hoeks (2016):

..., while at the same time expressing these available parts creates more time to retrieve less accessible information. [Hoeks, 2016]

emanez aukera lasaigo eta reflexiboagoa ki eraiki gure diskursoa, emanez, emaitzez, diskurso ondo landuagoa, aberatsagoa, efektiboagoa. Atzokoan azpimarrattu nahi genuen nóla mezu-jasotzaileak ere eskertuko du progresio koherentea azpi baldintza minimoki exigenteak, horren ondorioz gozátuz askoz gehiago diskursoa (zein askoz hobeki ulertuko eta interpretatuko baitu).

Horrela, aurrikus daiteke ze zénbat eta buruazkenagoa izan dikursoa, gerota zailagoa izanen dela matizazio informatibo-intonatiboa ganik emisorea, hala kantitatean nola kalitatean, eta gerota zailagoa izanen dela deskodifikazio informatibo-intonatiboa ganik jasotzailea, bai kantitatean eta bai kalitatean, halan ze, nola genioen an sarrera titulatzén "Japoniera: itogarriki SOV-buruazkena", orohar...

... japoniera mintzatzen da oso zatika, oso ez-jarraituki, egínez mila eta bat pausa planifikatzaile-prozesatzaile, ordainduz prezio handi-handia an matizazio expresiboa e euren esanak, ... ia esaldi bakoitzean, ia sintagma bakoitzean, etengabe.

Zenbat eta buruazkenagoa izán sintaxia, gehiago nabarituko da joera hori aldé ez-jarraitutasun diskursiboa (esan nahi baita, pausa-duda planifikatzaile gehiago eta behartuagoak), gehiago nabarituko da joera aldé bapatekotasun gutxio matizatua bai informatiboki eta baita intonatiboki ere, non informazioa ematen den an modu askoz gutxio eraginkorra zeren atzerakarga informatibo-expresiboak baldintzatzen dú diskurso guztia, etengabe.

Bestalde, nola genioen an sarrera titulatzén "Hizkera berri bat, hizkera landua", japonieran justuki sintaxi buruazkenak eragingo luké diferentzia handiagoa artén diskurso planifikatua (aurreprestatua) eta diskurso ez-planifikatua (aurretik ez prestatua) ezez noiz erábili sintaxi burulehena an beste hizkuntza batzuk non estruktura sintaktikoak dirén sistematikoki potente-efektiboagoak:

... nire experientzia (beti ere mugatua) dá ze japonieran existitzen dirá bi polo, bi mutur ondo markatuak:
Polo idatzia, non batzutan erabili ahal dirá esaldi ondo luzeak (egunkarietan, adibidez) baliátuz sintaxi tipikoki oso-oso SOV-buruazken rigidoa. Hau izango litzaké eredu planifikatuena, non halako estrukturak paperean planifikatu ahal diren, nahiz irakurlearentzako ez diren batere efektiboak (atzerakarga informatibo-expresiboa izaten dá oso handia).
Polo mintzatu dialogatu kolokiala, non tipikoki erabiltzen dirá esaldi oso laburrak, eta oso zatituak eta ez-jarraituak bai sintaktikoki eta baita intonatiboki ere, azpi sintaxi nagusiki oso SOV-buruazkena ere (nahiz polo honetan existitzen diren askoz salbuespen sintaktiko gehiago zeinda an estilo idatzia). Hau izango litzaké eredu gutxien-planifikatua, non eredu planifikatuko estruktura sintaktiko konplexu horiek oso garesti ateratzen diren ti ikuspuntua on prozesamendua (horixe da azken arrazoia eta arrazoi nagusia zergátik existitzen dirén hain diferentzia handiak arten japoniera idatzia eta japoniera dialogatu kolokiala: arrazoi sintaktikoa eta bere prozesamendua).