Konpatibleak dira azentu burulehenak (akutuak) eta azentu buruazkenak (graveak)
Azken sarreretan aipatu ditugú azentu graveak (an perpaus erlatibo buruazkenak) eta azentu akutuak (an edozein buru sintaktiko non markatu nahi dén progresibitate informatiboa), eta orain soilik nahi genuke nabarmendu ze bi modutako azentu horiek konpatibleak direla, nahizta euren klabe diskursiboa izán bata bestearen alderantzizkoa.
Gauza da ze azentu akutuak, "progresiboak" deitu ditugunak, tipikoki kokatuko lirake gain buru sintaktiko bat afin bideratu atentzioa ki ondorengo osagarriak, esan nahi baita ze pasako ginake tikan buru sintaktikoak ki euren osagarriak, nola dagokion ki ordena burulehen-progresiboa.
Azentu graveak, berriz, kokatuko lirake an aditz subordinatu erlatiboak afin bideratu atentzioa ki ondorengo buru sintaktikoa, izen bat (justuki referente erlatiboa), zeinen osagarri sintaktikoa izanen dén hain justu irakurri berriko perpaus erlatiboa bera. Esan nahi baita ze, kasu horretan, alderantzizko bidea egingo genuke, pasatuz tikan (perpaus erlatibo) osagarria ki bere buru referente sintaktikoa, nola dagokion ki ordena buruazken-regresiboa.
Eta konpatibleak dira bi azentu horiek, gravea eta akutua, buruazkena eta burulehena, hain konpatibleak nola perpaus erlatibo buruazkenak eta burulehenak, hain konpatibleak, finean, nola sintaxi buruazkena eta sintaxi burulehena. [623] [>>>]
Etiketak: azentuak, erlatiboak, intonazioa, irakurketa, puntuazioa
0 Comments:
Argitaratu iruzkina
<< Home