Hurbilketa bat ki diferentzia interlinguistikoak noiz irakurtzen ber informazioa an hizkuntza ezberdinak
Atzokoan genioen ze, nahiz faktore fonikoak ez egon an zentrua on debatea gain funtzionalitate linguistikoa, faktore horiek izan ahal dirá elementu osagarri relevanteak, bereziki noiz konparatzen hizkuntzen funtzionalitatea an egoera elebidunak edo eleaniztunak.
Gaurkoan aipatu nahi dugu artikuluá titulatzen "A cross-language perspective on speech information rate" publikatua ganik Pellegrino, Coupé eta Marsico an Language (2011), non autore horiek saiatzen dirén egiten hurbilketa experimental bat ki abiadura zeinekin trasladatzen den ber informazioa noiz irakurria an hizkuntza ezberdinak (information rate).
Irakurria izanki, hiztunek ez dute ezer sortu behar, baizik soilik irakurri zeozer zein norbaitek aurreprestatu duen emánez ber informazioa an textu guztiak. Bestalde, azpimarratu behar da ze egindako experimentuan ez da egiten ulermen-kontrolik xedé saiatu konprobatzen noráino trasladatu dén informazioa, edo bestela esanda, noráino ulertu diren textuak (ulermen-kontrolak izan ahal dirá galdera sinpleak non diren konputatzen erantzun zuzenak eta reakzio-denborak, edota kontrol askoz konplexuagoak).
Ikus, hortaz, beheragoko taula, non, oso labur esanda, lehenengo zutabean agertzen zaigún ratio bat non islatzen den zénbat silaba behar izan diren ki emán experimentuko informazioa; bigarrenean, segunduko silaba-kopurua, eta hirugarrenan dugú informazio-ratioa, zein dén gure oraingo mintzagaia:
Azpimarratu nahi genuke ze, beti ere hurbilketa horren arabera, inglesa izanen litzaké hizkuntza zek izán informazio-tasa handiena, bitárten japonierak izanen lukén baxuena, nahiz diferentzia hori ez litzakén ia ezer baldin konparaturik kin arazo diferentziala zein suposatzen duén japonieraren buruazkentasuna respektu inglesaren burulehentasuna. [643] [>>>]
Gaurkoan aipatu nahi dugu artikuluá titulatzen "A cross-language perspective on speech information rate" publikatua ganik Pellegrino, Coupé eta Marsico an Language (2011), non autore horiek saiatzen dirén egiten hurbilketa experimental bat ki abiadura zeinekin trasladatzen den ber informazioa noiz irakurria an hizkuntza ezberdinak (information rate).
Irakurria izanki, hiztunek ez dute ezer sortu behar, baizik soilik irakurri zeozer zein norbaitek aurreprestatu duen emánez ber informazioa an textu guztiak. Bestalde, azpimarratu behar da ze egindako experimentuan ez da egiten ulermen-kontrolik xedé saiatu konprobatzen noráino trasladatu dén informazioa, edo bestela esanda, noráino ulertu diren textuak (ulermen-kontrolak izan ahal dirá galdera sinpleak non diren konputatzen erantzun zuzenak eta reakzio-denborak, edota kontrol askoz konplexuagoak).
Ikus, hortaz, beheragoko taula, non, oso labur esanda, lehenengo zutabean agertzen zaigún ratio bat non islatzen den zénbat silaba behar izan diren ki emán experimentuko informazioa; bigarrenean, segunduko silaba-kopurua, eta hirugarrenan dugú informazio-ratioa, zein dén gure oraingo mintzagaia:
Azpimarratu nahi genuke ze, beti ere hurbilketa horren arabera, inglesa izanen litzaké hizkuntza zek izán informazio-tasa handiena, bitárten japonierak izanen lukén baxuena, nahiz diferentzia hori ez litzakén ia ezer baldin konparaturik kin arazo diferentziala zein suposatzen duén japonieraren buruazkentasuna respektu inglesaren burulehentasuna. [643] [>>>]
Etiketak: hizkuntzak, irakurketa, Pellegrino, silabak
0 Comments:
Argitaratu iruzkina
<< Home