Emaitza hori ez da oso hurbilketa fina ki evidentzia enpirikoa

Amaitzen genuén atzoko sarrera adíbidetuz nóla konputatuko litzake a kostu memoristikoa ti prozésatzea SOV, eta kalkúlatuz kostu hori gana beste 5 ordena posibleak arten S, O eta V (an eredua ganikan Ferrer-i-Cancho, 2014):

Adibidez har daigun SOV: hor batu beharko genuke a distantzia arten V eta S, zein izanen litzaké 2 zeren tartean dagó beste dependente bat: O, kin-eta distantzia arten V eta O, zein izanen litzaké 1 zeren tartean ez dago batere dependenterik, halan-ze, bide beretik:

• Ordena aditzlehenak (VSO, VOS): D1 = 1 + 2 = 3
  

• Ordena aditzerdikoak (SVO, OVS): D2 = 1 + 1 = 2

• Ordena aditzazkenak (SOV, OSV): D3 = 2 + 1 = 3
  

Ikusten denez, minímotuz kostu hori, aditzerdiko ordenak izanen liraké optimoak gain aditzlehenak eta aditzazkenak, zeinen memori kostua litzaké minimoa (2) respektu beste lau ordenenak (3). Interesgarriki, funtzio horrek, berez, ez du ezberdintzen arten SVO eta OVS.

Beste adibide baterako, har daigun SVO, non V eta S elkarren ondoan daude (distantzia = 1), berdin nola V eta O (distantzia = 1), halan-ze hitz-ordena horren kostu memoristikoa litzaké: 1 + 1 = 2.

Funtzio horrek ez soilik ez du ezberdintzen arten SVO eta OVS, nola genioen atzo, baizik-ze ez du ezberdintzen arten beste lau ordenak (VSO, VOS, SOV, OSV), zein, irizpide horren arabera, izanen lirake berdin efizienteak ti ikuspuntu memoristikoa, lauak ere berdin.

Hor, adibidez SOV, zeinen munduko maiztasuna izan dén eta oraino dén altuena (nahizta, dakigunez, diakronikoki jaisten ari den, halan-ze VO jada bihurtu dén maizago zein OV), eta OSV, zeinen maiztasun erlatiboa hurbiltzen den ki zero, biek ere agertzen dira kin ber kostu memoristikoa an euren prozesamendua ganik jendakiak. Izan ere, funtzio horretatik lortuko genituzke honako lehentasunak arten hitz-ordenak:

SVO = OVS > SOV = OSV = VSO = VOS

noiz, askoz egokiago, espero behar genuke ze hóriek 3 ordenak non sujetua agertzen den ondorenda objetua (OVS, OSV eta VOS) izan litezén zuzenean zailagoak (orokorki prozesagaitzagoak) zein beste hiru ordena posibleak (non sujetua dén kokatzen aurrerago zein bere objetua: SOV, SVO eta VSO). Labúrbilduz esan behar dugu ze funtzio hori (eta bere emaitza) ez da oso hurbilketa fina ki evidentzia enpirikoa. [⇶]