larunbata, abendua 04, 2021

Emaitza hori oso desegokia izanki (azpi supuesto sinpleak), bai Hawkins-ek eta baita Ferrer-i-Cancho-k ere, beharko dituzte supuesto gehiago (eta aski fortzatuak) arrén lortu euren helburu enpirikoak

Bukatzen genuen gure atzoko sarrera esánez ze, supuesto sinpleak eginda, hala Hawkins nola Ferrer-i-Cancho amaitzen ziren proposatzen praktikoki ber eredua ki modelatu a efizientzia prozesatzailea e hitz-ordenak (Hawkins) edo euren on-line kostu memoristikoa (Ferrer-i-Cancho), nahiz printzipioz abiátu ti kontzeptualizazio ezberdinak:

Nahiz, printzipioz bi ereduok abiatzen dira ti kontzeptualizazio diferenteak (bata erábiliz a kontzeptua e CRD, eta bestea néurtuz a luzera e dependentzia sintaktikoak (nola ikusi ahal den gorago), biak amaitzen dira egiten praktikoki gauza berbera an kontextu sinple hori: alegia, konpútatu a distantziak arten S eta V, eta arten V eta O, eta batu distantzia horiek, nahiz bádiren bi diferentzia an konputo horiek:

  • Hawkins-enean distantzia horiek duté unitate bat gehiago zeren distantzian konputatzen da hasierako elementua ere (Ferrer-i-Canchoren ereduko 2ko distantzia bihurtuko dá 3koa an Hawkins-en eredua).
  • Hawkins-enean erlatibizatu egiten dira distantzia horiek respektu IC kopurua an nodo bakoitza (S eta VP) afin lortu portzentajeak, baina konparazio honetan bi nodoetako kopuru horiek beti dirá 2 (ikus beheragoko zenbakitzaileak), eta ez dute eraginik gain ordena

Esan nahi baita ze, Hawkins-en portzentaje horiek ateratzen dira ti:

  • VSO, VOS: (S CRD) 2/2  + (VP CRD) 2/3 = 5/6 = %84
  • SVO, OVS: (S CRD) 2/2  + (VP CRD) 2/2 = 4/4 = %100
  • SOV, OSV: (S CRD) 2/3  + (VP CRD) 2/2 = 5/6 = %84
non horiztutako 2 eta 3 horiek dirá Ferrer-i-Canchoren ondorengo 1ak eta 2ak zeini gehitu zaie unitate bat:
  • VSO, VOS: D1 = 1 + 2 = 3
  • SVO, OVS: D2 = 1 + 1 = 2
  • SOV, OSV: D3 = 2 + 1 = 3

Kontextu sinple horretan, Hawkins-en eredu sinplifikatua (ikus gorago) bát dator kin eredua ganik Ferrer-i-Cancho (2014) an bere ordenazioa arten hitz-ordenak.

Bestalde, genioén herenegun ze, emaitza horietan...

... , alde batetik, 

  • ordena batek izanen du ber portzentajea zein bere alderantzizkoa,

eta bestetik,

  • ordena aditzerdikoak dute lortzen portzentaje altuagoa zein ordena aditzmuturrekoak.

Modu horretan, ordenazio osoa geldituko litzaké honela:

 SVO = OVS > SOV = VOS = VSO = OSV

zein den are desegokiagoa zein goragokoa afin azáldu Tomlin-en maiztasun sinkronikoak.

Eta gauza da ze justuki ezegokitasun hori azpimarratzen genuen noiz, jarrai-ki Ferrer-i-Cancho, heldu baiginen ki ber rankina, nola irakurri ahal dugun an ondorengo textua ti "Emaitza hori ez da oso hurbilketa fina ki evidentzia enpirikoa":

Amaitzen genuén atzoko sarrera adíbidetuz nóla konputatuko litzake a kostu memoristikoa ti prozésatzea SOV, eta kalkúlatuz kostu hori gana beste 5 ordena posibleak arten S, O eta V (an eredua ganikan Ferrer-i-Cancho, 2014):

Adibidez har daigun SOV: hor batu beharko genuke a distantzia arten V eta S, zein izanen litzaké 2 zeren tartean dagó beste dependente bat: O, kin-eta distantzia arten V eta O, zein izanen litzaké 1 zeren tartean ez dago batere dependenterik, halan-ze, bide beretik:

  • Ordena aditzlehenak (VSO, VOS): D1 = 1 + 2 = 3
  • Ordena aditzerdikoak (SVO, OVS): D2 = 1 + 1 = 2
  • Ordena aditzazkenak (SOV, OSV): D3 = 2 + 1 = 3
Ikusten denez, minímotuz kostu hori, aditzerdiko ordenak izanen liraké optimoak gain aditzlehenak eta aditzazkenak, zeinen memori kostua litzaké minimoa (2) respektu beste lau ordenenak (3). Interesgarriki, funtzio horrek, berez, ez du ezberdintzen arten SVO eta OVS.

Beste adibide baterako, har daigun SVO, non V eta S elkarren ondoan daude (distantzia = 1), berdin nola V eta O (distantzia = 1), halan-ze hitz-ordena horren kostu memoristikoa litzaké: 1 + 1 = 2.

Funtzio horrek ez soilik ez du ezberdintzen arten SVO eta OVS, nola genioen atzo, baizik-ze ez du ezberdintzen arten beste lau ordenak (VSO, VOS, SOV, OSV), zein, irizpide horren arabera, izanen lirake berdin efizienteak ti ikuspuntu memoristikoa, lauak ere berdin.

Hor, adibidez SOV, zeinen munduko maiztasuna izan dén eta oraino dén altuena (nahizta, dakigunez, diakronikoki jaisten ari den, halan-ze VO jada bihurtu dén maizago zein OV), eta OSV, zeinen maiztasun erlatiboa hurbiltzen den ki zero, biek ere agertzen dira kin ber kostu memoristikoa an euren prozesamendua ganik jendakiak. Izan ere, funtzio horretatik lortuko genituzke honako lehentasunak arten hitz-ordenak:

SVO = OVS > SOV = OSV = VSO = VOS

noiz, askoz egokiago, espero behar genuke ze hóriek 3 ordenak non sujetua agertzen den ondorenda objetua (OVS, OSV eta VOS) izan litezén zuzenean zailagoak (orokorki prozesagaitzagoak) zein beste hiru ordena posibleak (non sujetua dén kokatzen aurrerago zein bere objetua: SOV, SVO eta VSO). Labúrbilduz esan behar dugu ze funtzio hori (eta bere emaitza) ez da oso hurbilketa fina ki evidentzia enpirikoa.

Horregatik, bai Hawkins-ek eta baita Ferrer-i-Cancho-k ere, beharko dituzte supuesto gehiago (eta aski fortzatuak) arrén lortu euren helburu enpirikoak: Hawkins-ek azáldu Tomlin-en maiztasun sinkronikoak, eta Ferrer-i-Cancho-k azáldu nóla SVO lehenesten den ki beste ordena guztiak an bere zama memoristiko arinagoa.

Etiketak: