astelehena, iraila 05, 2005

Ezagutzen al du Chomsky-k berak hizkuntza regresibo bat?

Irakurri berri dut an Euskonews & Media ezen:
Bernhard Franz hizkuntzalari austriarra Euskal Herrian izan berri da. Ez, ordea, lehen aldiz, euskara bere zaletasun handienetako bat da-eta. Euskal hizkuntzaren inguruko hainbat kongresutan hartu du parte, eta euskal hizkuntzalaritzari buruzko ikastaroak eman ditu Eusko Ikaskuntzan. (Itzulpena: Koro Garmendia Iartza)
Kazetariak galdetu dio zer den euskalaritza, eta Bernhard-ek dio:
Ni hizkuntzalaria naiz, eta hizkuntzalaritzaren alderdietako bat dugu euskalaritza. Funtsean, euskara, euskal kultura, euskaldunen bizi baldintzak eta antropologia bezalako alderdiak aztertzean datza.
Gaztelaniazko jatorrizkoan dio:
Yo soy lingüista y la vascología forma parte de la lingüística. Eso sí, la vascología tiene su propia historia. Es el estudio del euskera, de la cultura vasca relacionada a las condiciones de vida de los vascos, de su antropología... (Kazetaria: Ismael DIAZ DE MENDIBIL)
Beherago esaten da hau:
Hainbat liburu argitaratu ditu euskararen hizkuntzalaritzari buruz, eta historian zehar euskarari arreta gehien zuzendu dioten Von Humboldt eta Hugo Schuchardt hizkuntzalarien legatua ere ikertu du.
edo, nahiago bada hau:
Ha publicado diversos materiales sobre cuestiones vascológicas y ha estudiado el legado de dos de los lingüistas que más esfuerzo han dedicado al euskera a lo largo de la historia: Von Humboldt y Hugo Schuchardt.
Bi versioen artean bada diferentzia komunikatibo eta semantiko nabarmenik, baina, tira, nire helburua an komentario hau ez da nabarmentzea horiek diferentzia esanguratsuak ze existitzen diren inter testu regresiboak eta testu progresiboak, baizik nabarmentzea ezen gure euskalari arrakastatsu hori zeinen pasioetako bat dén euskara, eta zeinek idatzi dituén hainbat lan buruz euskalaritza, horrek berak ez dakiela euskaraz:
Ez al zara euskara ikastera animatzen?

Azken aldiz 1998an egon nintzen barnetegian, eta bosgarren mailara iritsi nintzen. Baina ez zen oso esperientzia ona izan. Ikasleen artean euskaldunak besterik ez zeuden; ni nintzen atzerritar bakarra. Eta, hainbestekoa zen abertzaletasun kutsua, joan egin zitzaidala ikasteko gogoa. Dena dela, jarraitzeko asmoa daukat.
A ze aitzakiak jartzen ditugun! (eskerrak euskalaria dela eta euskara zela bere pasio handienetakoa)

Nik uste ezen hizkuntzalaria izateko ezinbestekoa izan beharko litzateke menperatzea bai hizkuntza progresibo bat nola ingelesa edo gaztelania, eta baita hizkuntza regresibo bat nola japoniera edo euskara; eta inork ez luke lortu behar bere lizentziatura an hizkuntzalaritza ez badu lortu halako eskakizuna.

Horrela, denok mintzatuko ginateke buruz gai bat zein ezagutzen dugun, eta ez orain bezala, noiz hizkuntzalari gehien-gehienek ez dakite zertaz ari diren noiz konpáratzen hizkuntzen prestazio funtzional-komunikatiboak (zein baita gai krutziala bai maila zientifikoan bai sozialean). Ezagutzen al du Chomsky-k berak hizkuntza regresibo bat? [46] []

Etiketak: ,

2 Comments:

Blogger Avalanche said...

Kaixo Jesus,

Zuri komentatuko dizut ezen beste euskaldun batzuei komentatu baitiet eta inolako garrantzirik eman ez baitiote.

Nire herrira, Kantabriako Beranga herrira, gerra ostean euskaldun familia bat heldu zen.

Jose Luis Mardaras sei urterekin heldu zen Berangara eta bizitza osoa eman du bertan.

Orain hirurogeita hamar bat urte ditu.

Joan den igandean harekin hitzegiteko aukera eduki nuen.

Gizon honek bazekien ezen neuk euskaraz banekiela eta Berangan ikusten nuen bakoitzean EGUNON esaten zidan.

Neuk EGUNON erantzun eta neure gauzetara.

Igande honetan, ordea, taberna batean geundela, hurreratu zait eta...

"galduta gauz"

"Zelan galduta gauzela" esan diot nik, "euskerea etxatzu aaztu ein, ala? galdetu diot ondoren.

Neu harrituta!
Ezin duzu imaginatu zeinen ondo egiten duen!
Eubako euskara egiten du berak! Ederto! Ddios!

Oraino ere burutik ezin kenduta nabil.

Gora Kantabriako euskerie!!!!

asteartea, iraila 06, 2005 2:47:00 PM  
Blogger Jesus Rubio said...

Kaixo Josu:

Ramon Saizarbitoriari irakurri nion ezen:

"Gure egoera soziolinguistikoa, frantsesaren edo gazteleraren egoeratik bereizten duena, saldoa alde batera utzita -eta gogoratu saldo hori iparraldean negatiboa dela, euskara ahaztu dutenak ikasi dutenak baino sei aldiz gehiago baitira han-, gure egoera soziolinguistikoa bereizten duena, diot, zera da: guztira saldo positiboa izan arren, euskaldunak galtzen jarraitzen dugula; hots, oraindik ere badela jendea, eta adin guztietakoa, euskaraz bazekiena eta ahaztu egin zaiona. Seguru asko, Espainia espainolean ez da egongo gaztelera ahaztu duen biztanlerik, eta are gutxiago Frantzian, frantsesa ahaztu duen frantsesik; Euskal Herrian 87.300 pertsona daude lehenengo hizkuntza euskara izan zutenak eta, egun, gehienez ere "zerbait" hitz egiteko gai besterik ez direnak. Ez da ahantzi behar, azkenik, nola edo hala, euskaraz hitz egiteko gai den jende kopuruaren erdiak ez duela erabiltzen, beraz, hori da askotan kasua: ahazteko ikasi duela." [Aberriaren alde (eta kontra). 16. or. (1999) Letra lodiak neureak dira]


Testuinguru horretan aski berezia da kasua hon pertsona bat ze(inek) utzi zuen Euskal Herria kin sei urte, eta ze(inek) 65 urte beranduago jarraitzen du izaten kapaz hon mantentzea elkarriketa txukun bat an bere ama-hizkuntza.

Diozu euskara ederto egiten duela, eta imajinatzen dut euskara ederto bapatekoa ("Galduta gauz"). Arazoa da ezen orain, XXI. mendean, bapateko eredu hori oso mugatua dela, eta, gainera, ezagutzen dugula askoz eredu zabalagoa.

Hor dago koxka!

asteazkena, iraila 07, 2005 5:49:00 PM  

Argitaratu iruzkina

<< Home