Zer da serioa izatea?

Dio Luistxo Fernandez-ek an Sustatu :

Ricardo Gomez-ek Inozente egunean (abenduak 28) idatzitako txantxa bati, are txanta elaboratuagoarekin erantzun zion Lakarrak e-postaz, eta Gomez-ek huraxe argitaratu.

Biak dira EHUko irakasleak, filologo serioak, eta eszeptikoak beste batzuen zenbait saiakera pseudolinguistikoren aurrean:

• batetik euskara preposizioen bidez erreformatu beharko genukeelako uste hori (Jesus Rubioren aldarrikapena, Erramun Gerrikagoitiak zintzo publizitatua).
• bestetik euskararen ahaidetasun eta etimologia inposibleen esparru aberats hori (Josu Naberan da maisu joera honetan).

Lehen kontuarekin egin zuen txantxa Gomez-ek inuzente eguneko mezu honekin: Gabe duda, gaur da egun handia honetan blog, zioen filologo blogariak, euskararen ordena biurrituz. Horren erantzunean irakur daiteke Lakarrarena.

Hauxe izan zen Ricardo Gómez-en textu osoa (nondik Luistxo Fernandez-ek atera baitu esaldi bat):

Asko pentsatu ondoren … erabaki dut ezen tik gaur erabiliko dut euskara prepositiboa. Asko egunetan egon naiz hausnartzen buruz abantailak eta desabantailak eta nago seguro ezen egingo diot mesede handia euskarari.

Badakit ezen hasieran kostatuko zait asko idaztea ondo eta zuzen, baina egingo ditut ahaleginak apurka-apurka hobetzeko.

Gabe duda, gaur da egun handia honetan blog.

Eta hauxe da textua ti Joseba Lakarra (zein Luistxo Fernandez-ek jasotzen baitu bere osotasunean):

naiz poztu ki-bizi kin-zu-erabaki. Ordea tzen-uler da-du ez tik-zergai n-zara koherent euskaldun on oro ala-bez. k-zu k-zeu daki  k-hizkuntza rekiko-tipologia a-harmoniko la-du behar izan? Hots, n-aditza zein n-aditzondo znahi n-gainerako dun-aurrizki. Biba gu! joseba

Bestalde, Luistxo Fernandez-ek berak dio an bere bere bloga:

Gomez, eta bere laguna Joseba Lakarra, filologo serioak dira, eta argumentu onekin ezeztatzen dituzte Josu Naberan bezalakoen pseudotesi absurdoak eta negar- edo barregarriak.

"Nire" tesia da ze diskursoa garatzen da linealki aurrerantza, eta aurrerantza joateko ez dagoela ezer hobeagorik ezi ordena komunikatiboa eta baliabide prepositiboak (esanguratsuki efizienteagoak). Aurreko tesi hori ez da pseudotesi absurdoa eta negar edo barregarria, baizik evidentzia bat zein argumentatu daiteke teorikoki (aurrena gaia, eta gero osagarria) eta praktikoki (konparatu edozein egunkari gaztelaniazkoa eta edozein egunkari euskarazkoa, aztertu itzulpenak, ...).

Ez Gómez-ek, ez Lakarrak, ezta inork ere ez dute orain arte nahi izan debate seriorik: ¿noiz murgildu behar dira an hori debate zinez serioa eta sozialki oso relevantea burúz desoreka eta estuasun sintaktikoak zein sortzen diren noiz erabiltzen estruktura eta baliabide pospositiboak? ("euskararen jatorria" ondo da, baina gure gai hau askoz pisuagoa da; edo ez?).

Ni ere naiz EHUko irakaslea eta ikerlaria (gainera doktorea, Gómez ez bezala), eta ni ere lan egiten ari naiz an nire esparrua, zein baita teoria ekonomikoa. Zer uste dute Gómez-ek eta Lakarra-k: eurek daukatela ikerketa linguistikoaren monopolioa? Hori ere ez da serioa.

Gure filologo serioek erantzungo al dute ki bost galdera hauek?

• Europan, zéin hizkuntza eta zéin baldintzetan pasatu dira (S)VO izatetik (S)OV izatera?
• Europan, zéin hizkuntza eta zéin baldintzetan pasatu dira (S)OV izatetik (S)VO izatera?

• Munduan, zéin hizkuntza eta zéin baldintzetan pasatu dira (S)VO izatetik (S)OV izatera?
  
• En el mundo, ¿qué lengua y en qué condiciones han pasado del (S)OV al (S)VO ? Munduan, zéin hizkuntza eta zéin baldintzetan pasatu dira (S)OV izatetik (S)VO izatera?
  

• Hori guztia kasualitatea al da?

Itxarongo dut gure filologo serioen erantzuna. Serioski diot. [69] [>>>]