Bá al da hizkerarik non kasu ergatiboa dén optatiboa noiz ez den anbiguetaterik?
Atzoko sarreran mintzo ginen buruz optatibitatea e kasu ergatiboa noiz ez den anbiguetaterik:
Dudagabe, SVO ordenean, kasu ergatiboa izan liteké optatiboa noiz ez den anbiguetaterik.
Orriotan jada mintzatuak gara gain optatibitatea e konkordantzia plurala edota datiboa an aditz auxiliarrak ("Aukerak, aukerak, aukerak,... aukera funtzionalak an euren funtzioa"). Aipatutako bi optatibitate horietan (respektu pluralak eta datiboa) bágenituen adibide realak eta are hizkera osoak zeintan ez ziren beti egiten konkordantzia zehatz horiek, hala eskainiz eredu (mekanismo) argia.
Dudagabe, mekanismo bat (edozein mekanismo) noizbait erabilia izanak ematen dio mekanismo horri zilegitasun handia, nahiz, edonola ere ez da arazorik zeren mekanismoak ere gara daitezke, eta hedatu ki egokiera berriak, erabilíz, adibidez, baliabide zaharrak.
Esan nahi baita ze, halaxe nola beste garai batzutan agertu zirén erabilerak eta hizkerak non ez ziren egiten zenbait konkordatzia (adibidez), berdin-berdin ere ager litezke orain erabilera berritzaileak (esan gabe doa: erabilera funtzionalak), justuki hain berritzaileak gaur, nola egungo forma zaharrak an euren momentu berritzailea, ez gehiago eta ez gutxiago.
Eta, nahiz akaso batek baino gehiagok esan lezake ze, mintzatuz gain ergatiboa, ezinezkoa da, ezin liteke, ez da posible, inposible dela existitzea hizkera bat non ergatiboa dén soilik opzionala noiz ez den anbiguetaterik, guk, hemendik egin behar dugu galdera hori:
- bá al da erabilerarik edo hizkerarik non kasu ergatiboa bihurtu dén optatiboa noiz ez den anbiguetaterik?
Etiketak: ergatiboa
1 Comments:
Oker ez banago cembait lekutan edo aguian leku ascotan guiçonac (dira) eta guiçonec (dute) biac berdin ahoscatzen dirade.
Argitaratu iruzkina
<< Home