Iraganeko estruktura eta baliabide sintaktiko eta morfologiko guztiak izan behar dira iturrí on inspirazio bizigarria, inoiz ez tope hilgarria

Zioen atzo Josu Lavin-ek ze:

Euscal filologoec necrologo dirudite. Haiec eta ni planeta differentetaco gara eta bethi içanen gara. Euscara classicoa haiençat kiratsa darion gorphua da. Niretacotz, ordea, gorphutz vici-emaile bethierecoa.

eta nahizta ados egón kin reflexionea ezen euskal filologo gehienak interesatuago daude kin gorpuak (mekanismo hilak) ezenez kin gorputzak (mekanismo biziak eta potentzialki sortzaileak), ez zait egoki iruditzen kritika hori egitea ki bi hizkuntzalari horiek (Alberdi-García) justukí noiz ari diren aztertzen eta zabaltzen zér eta euskara klasikoa, edo zehazkiago, euskararen mekanismo klave bat, "zein" erlatiboak, zein garai hartan (1997) akaso zeudén are ahaztuagoak eta baztertuagoak zein gaur egun. 

Areago, bi autore horien bi artikuluok:

• zein izenordain erlatiboaren deklinabidea, 1997.

• "Zein (...) bait- / -n" erlatiboa: Literatura-Tradizioa, 1999.
  

iruditzen zaizkit oso aportazio handiak ki normalizazioa on "zein" erlatiboak, non autore horiek saiatzen diren ezagutarazten estruktura-molde bat zein, diogunez, zegoén gainbeheran. 

Beste kontu bat dá kritika egitea ki euren lana, legitimoki, eta emanez arrazoiak zergátik kritikatzen dugun, hala nola ere soluziobideak. Hori da eginbeharrá on zientzia. Jakina.

Bestalde, ez dut ikusten hainbesteko ezberdintasuna artén zure (Josu-ren) posizio orokorra respektu auzi zinez-zentrala on garapen sintaktikoa on euskara (eta munduko hizkuntza buruazkenak), eta Alberdi-García hizkuntzalariek erakusten duten posizioa an euren artikulu horiek. Hirurok ere erakusten duzué tope moduko bat, limite bat, zein baitira iraganeko baliabideak, esan nahi baita jada aurretik egindakoa (zure kasuan Leizarraga da hasiera eta bukaerá, alfa eta omegá on estruktura sintaktiko guztiak) noiz eta ez dudan uste klasikoek espero zutenik eurak izatea tope bat, baizik, zuk esan moduan, gorphutz vici-emailea. 

Klasikoak, eta oro har, iraganeko estruktura eta baliabide sintaktiko eta morfologiko guztiak, izan behar dira iturrí on inspirazio bizigarria, inoiz ez tope hilgarria. [1048] [>>>]