Duplikazioa > reinterpretazioa > birmoldaketa (an 'diotçan'')
Azken sarreran ikusi dugu nóla "dioçon" moduko formak ("dio-") berez sortu ahal diren an lapurteraren subjuntiboa, sinpleki gaiti analogia kin"dieçen" regularrak (subjuntiboko "die-" regularra):
Akaso irregularitate hori sortu dá gáiti analogia kin "dieçen" regularra, egínez honako bikotea:
"dioçon" hori azaltzeko, printzipioz, ez genuke behar besterik (analogia hori nahikoa litzake).
- dioçon/dieçen (non "dieçen" báden regularra)
Eta nolákoak dira pluralak? Etxeberri Ziburukoak eskaintzen dizkigú ondoko ale hauek an bere "Manual Devozionezkoa" (1. zatia):
- diotçan
- diotçogun
- dietçeten
non ikusten dugun ez dela agertzen "diotçon", ezpada "diotçan", non, itxura denez, gelditu baitá referentzia datibo bakarra an "diotçan". Baina agertzen dirá "dietçeten" eta "diotçogun", non báden referentzia datibo bikoitza.
Kontuan har geinke ondoko inperatibo pluralak ere (formalki oso lotuak baitaude subjuntiboak eta inperatiboak):
- dietçadatçu/dietçaquidatçu
non, espero lez, mantentzen dén "tça" forma.
Dirudienez, "diotçan" adizkiak galdu dú bere singularreko referentzia datibo bikoitza, mantenduz soilik lehenengo referentzia, zein den referentzia berria an "dio-":
- dietzon → diotzan
Etiketak: dio/dizkio, eradun
1 Comments:
diotza gure classicoetan diozka (dizkio) içaiten da. Casu!
Argitaratu iruzkina
<< Home