Baina, ze nolako esaldiak dira horiek? Ez al dago adibide egokiagorik?

Aurreko sarreretan egon gara komentatzen pasarte bat (eta esaldi batzuk) zeintan Euskaltzaindia heltzen da ki konklusioa ezen (Euskaltzaindia, EGLU V, 1999:237):

esan nahi baita ze:

...horretaz ondorio gisa erran daiteke ZEIN-erlatiboek, (153a) bezalakoek behintzat, nekez balio mugagarria izan dezakeela. (Euskaltzaindia, EGLU V, 1999:237)

Eta gauza da ze (153a) bezalako "zein" erlatiboek nekez izanen dute balio mugagarria baina ez zeren "zein" erlatiboek ezin duten izan balio mugagarria, baizik-zeren, nola genioén hemen, esaldi hori (zehazki bere aposizio hori) guztiz desegokia baita, berdin nola den guztiz desegokia (153b) esaldiko aposizioa ere, nola komentatzen genuén zehazkiago hemen. Baina, ze nolako esaldiak dira horiek?

Bi esaldi horiek, ez batak ez besteak, ez dute balio te atera ezein konklusio gain "zein" erlatiboak, esan nahi baita ze bi esaldi horiek, biak ere dira esaldi guztiz desegokiak zeinekin ezin den ezer fogatu, bietan ere agertzen baitzaigú aposizio bat arten galdegai preverbala (edo bere zati bat) eta bere aditza.

Baina, ez al dago adibide egokiagorik? Zer moduz, adibidez, euskarazko (ustezko) aurreneko "zein" erlatibo historikoa? [⇶]