Pobrezia materiala vs. pobrezia komunikatiboa
Honako sarreran aipatutako ikastaro hartan, irakasle Juan Garzia etengabe aritu zen egiten apologia on txirotasun frantziskotarra aplikatua ki euskararen sintaxia: berdin nola San Frantzisko-k zúen aukeratu pobretasun materiala, guk ere beharko genuke estimatu txirotasun sintaktikoa, eta horri lotu alegeraki: euskaran, bistan da; ez gaztelanian.
Baina San Frantzisko-k muzin egin zion ki aberastasun materiala, justuki afinda lándu bere arima, bere gogoa, bere barreneko aberastasuna, afin-eta loriátu gizakia, eta hala eginez, loriátu Jainkoa. Aitzitik, txirotasun sintaktikoan ez diegu izkin egiten kanpoko ondasunei, ez: hor muzin egiten diogu ki jarráitu lantzen gure komunikazioa, gure geutasuna, gure barreneko aberastasuna, gure kultura; eta hala eginez ez dugu gizakia loriatuko, ezta Jainkoa ere.
Ez daigun nahas bi pobrezia horiek. [23] [>>>]
Baina San Frantzisko-k muzin egin zion ki aberastasun materiala, justuki afinda lándu bere arima, bere gogoa, bere barreneko aberastasuna, afin-eta loriátu gizakia, eta hala eginez, loriátu Jainkoa. Aitzitik, txirotasun sintaktikoan ez diegu izkin egiten kanpoko ondasunei, ez: hor muzin egiten diogu ki jarráitu lantzen gure komunikazioa, gure geutasuna, gure barreneko aberastasuna, gure kultura; eta hala eginez ez dugu gizakia loriatuko, ezta Jainkoa ere.
Ez daigun nahas bi pobrezia horiek. [23] [>>>]
Etiketak: aberastasuna, desbideak, Juan Garzia
1 Comments:
Esango nuke ezen San Frantziskoren komplexutasun konzeptuala bai izan da aski handia, affirmatzen dudala hau gabe irakurri bere obra personala. Zeren, ikusirik justu herenegun bertan -martxoa 3- an Assisi bere jaioterria, mintzatzen hango herritarrak eta frantziskanoak eurak, segurtatzen ahal da hori beldur gabe, ezen ample dela hangoen erabilera hon italianoa eta halaxe zatekeela berdinki an San Frantzisko.
Ez dirudi dira maingu edo mantxu italianoak mintzatzen italiano.
Argitaratu iruzkina
<< Home