asteazkena, martxoa 02, 2005

Pobrezia materiala vs. pobrezia komunikatiboa

Sarrera honetan aipatutako ikastaro hartan, irakasle Juan Garzia Garmendia etengabe aritu zen egiten apologia on "txirotasun frantziskotarra" aplikatua tu euskararen sintaxia: berdin nola San Frantziskok zún aukeratu pobretasun materiala, guk ere beharko genuke estimatu txirotasun sintaktikoa, eta horri lotu alegeraki: euskaran, bistan da; gaztelanian ez.

Baina San Frantziskok muzin egin zion aberastasun materialari, justuki afin landu bere arima, bere gogoa, bere barreneko aberastasuna, afin-eta loriatu gizakia, eta hala eginez, loriatú Jainkoa. Aitzitik, txirotasun sintaktikoan ez diegu izkin egiten kanpoko ondasunei, ez: hor muzin egiten diogu tu jarraitzea lantzen gure komunikazioa, gure geutasuna, gure barreneko aberastasuna, gure kultura; eta hala eginez ez dugu gizakia loriatuko, ezta Jainkoa ere.

Ez ditzagun nahas, mesedez, bi pobrezia horiek. [23] []

Etiketak: , ,

1 Comments:

Blogger Erramun Gerrikagoitia said...

Esango nuke ezen San Frantziskoren komplexutasun konzeptuala bai izan da aski handia, affirmatzen dudala hau gabe irakurri bere obra personala. Zeren, ikusirik justu herenegun bertan -martxoa 3- an Assisi bere jaioterria, mintzatzen hango herritarrak eta frantziskanoak eurak, segurtatzen ahal da hori beldur gabe, ezen ample dela hangoen erabilera hon italianoa eta halaxe zatekeela berdinki an San Frantzisko.

Ez dirudi dira maingu edo mantxu italianoak mintzatzen italiano.

larunbata, martxoa 05, 2005 4:58:00 PM  

Argitaratu iruzkina

<< Home