Horixe baietz!

Hasi gara irakurtzen Javi Cillero-ren kontakizuna déitzen "Alcatraz bisitatu genuenekoa", zein den agertzen an liburua titúlatzen "Agur, Hollywood"; eta 44. orrialdean aukeratu dugu esaldi hau:

Kapilaua etorri zitzaidan doluminez, epaia oker bat egin zidatela eta bost bat heriotza leporatzen zidatela.

Liburuko kontakizun guztiak holakoxe esaldi motzekin daude idatzita... euskaraz. Eta, itxuraz, ez da ezer gertatzen ari. Baina, zér gertatzen da noiz hasten garen irakurtzen autorearen beraren "itzulpena"? Ba ze, gaztelaniaz, honakoxe esaldi potolo bezain argia idazten du Cillero-k berak:

El capellán me rindió visita, expresándome sus condolencias por el enorme error judicial cometido con mi persona, a resultas del cual me hallaba condenado a muerte por haber dado el mismo trato a cinco inocentes peatones que salpicaron con su sangre (y algunos de ellos con líquidos menos decorosos) las aceras del centro comercial en que se hallaba situado el mencionado y rentable banco de Fresno.

Gure ikuspegitik, hor argi baino argiago agertzen da tendentzia: alegia, tendentzia ki eman detaile gehiago, tendentzia ki gozatu hizkuntza, tendentzia ki errekreatu an hizkuntza askoz gehiago noiz erábili sintaxi burulehen irekia, versus joera askoz ere hertsiagoa, murritzagoa, zein den nabari noiz erábili sintaxi buruazkena.  

Baina nólatan, zéin argumentukin esan ahal du norbaitek ze euskarak ez duela baldintzatzen komunikazioa? Horixe baietz! [17] [>>>]