Buruz malgutasuna noiz kokatzen perpaus menperatuak

Har dezagun, berriro, Juan Garziaren artikulua deitzen Kalko okerrak, eta bertatik irakur dezagun 3. paragrafoa:

Praktikan, haatik, hizkuntzaren molde eta erabilera gehienen egokitasunari buruzko adostasun zabal samarra aurkitzen dugu, oro har (hiztunen intersubjektibitatez lortzen da adostasuna). Hala ere, hizkuntzaren kode-balioa bermatzen duen adostasungune finko horretatik urrundu ahala, lausotuz eta zalantzagarriago bilakatuz joan daitezke gauzak, eta zailago bihurtu arau edo epai ziurrak ematea.

Ikus hau:

Sin embargo en la práctica generalmente encontramos un consenso bastante amplio sobre la idoneidad de la mayoría de usos y modos lingüísticos (el consenso se consigue por intersubjetividad de los hablantes). Así y todo, según nos vamos alejando de ese espacio de consenso fijo que garantiza el valor de la lengua como código, las cosas pueden ir volviéndose más oscuras y dudosas, haciendose más difícil dar normas o valoraciones seguras.

Ez dago dudatzerik ezen gaztelaniazkoa da irakurgarriagoa ezi euskarazkoa, ti hasiera harik bukaera. Baita malguagoa ere; izan ere, gaztelaniazkoan koka genezake perpaus menperatua atze nagusia, eta esaldia irakurriko litzateke berdin ongi (ozenki edo ez):

Así y todo, las cosas pueden ir volviéndose más oscuras y dudosas según nos vamos alejando de ese espacio de consenso fijo que garantiza el valor de la lengua como código.

Euskaraz, aldiz, nekez esanen dugu hau:

Hala ere, lausotuz eta zalantzagarriago bilakatuz joan daitezke gauzak, hizkuntzaren kode-balioa bermatzen duen adostasungune finko horretatik urrundu ahala.

Azken hau da ondo zailagoa bai irakurtzeko, bai deskodifikatzeko, eta baita kodifikatzeko ere. Baliabide pospositiboak dira askoz gutxiago malguak. [48] [⇶]