"ezik" eta "ezen" dirá oso ahaide hurbilak, hala sorreran nola evoluzioan, hala semantikoki nola sintaktikoki

Dio Luis Lauzirikak an lehengo eguneko komentario bat ezen:

"Ze" partikula interrogativotik derivatu badira "eze" konjunktioa, eta bere forma abreviatua "ze",...

Eta gauza da ze berdin nola genioen hemen edota hemen ezen "ezik" ez da baizik "ez + partitiboa", esan behar dugu orain ze, itxura guztien arabera, "ezen" ez da baizik "ez + inesiboa"; hots, beste fruitu eder bat ti euskal baratza sintaktikoa, zein hasiko zen erabiltzen oso antzera nola "ezik", bai semantikoki eta bai sintaktikoki, eta zein gero, berdin ere nola "ezik", joango zen evoluzionatzen ki beste erabilera semantiko eta sintaktiko, nola diren erabilera konpletibo prepositiboak edo konparatibo prepositiboak, besteak beste.

Esan nahi baita ze "ezik" eta "ezen" dirá oso ahaide hurbilak, hala sorreran nola evoluzioan, hala semantikoki nola sintaktikoki. Berdin nola euren aldaera guztiak, zeinen artean azpimarratu nahi ditugu "eze" eta "ze", gorago aipatuak.

Aldaera horiek guztiak sortu dirá tikan "ez + ..." eta dira emaitza ti prozesu semantiko eta sintaktiko propio bat, hain partikularra an detaile evolutibo konkretuak nola universala an bere bilaketa on emaitza sintaktikoki potenteak. [⇶]